Ronald Weinland

De pijn die een vrouw ondervindt tijdens de bevalling, maakt slechts een heel klein deelt uit van alle ‘pijn’ die een vrouw tijdens haar hele leven ondergaat. Laten we een praktisch voorbeeld nemen van een vrouw die vier kinderen heeft, en stel dat zij per geboorte 12 uur bevalt, en vergelijk dit dan met de 70 jaar fysiek leven die God de mensheid toebedeeld heeft. Ja, de ‘fysieke pijn’ van de bevalling kan intens zijn, maar het totale aandeel ervan in het leed van een heel leven, is erg klein.

Als je dit voorbeeld neemt van een levensverwachting van 70 jaar, dan zou de pijnervaring minder dan 0,001 % van deze vrouw haar leven uitmaken. Anders gezegd, het is 2 dagen pijn lijden, van de 25.550 dagen dat je leeft. De fysieke pijn van de bevalling die een vrouw tijdens haar fysieke leven lijdt is zo verwaarloosbaar, dat het doet denken aan de vergelijking tussen 70 jaar menselijk leven en het eeuwige leven in Gods Familie. Ook al is er geen echte vergelijking mogelijk tussen zo’n klein getal en de eeuwigheid, toch helpt dit om het punt van deze vergelijking naar voren te brengen…dat zulke momenten van lijden wanneer je ze vergelijkt met het ‘hele’ leven van een mens werkelijk niet van groot belang zijn (verwaarloosbaar zijn).

De meeste mensen zien de ‘ervaring’ van het dragen van een kind en vervolgens dit kind geboren zien worden na een ‘korte’ tijd van de fysieke bevalling niet als een vloek. Integendeel, bevallen van een kind wordt gezien als een grote zegen in het leven. Het verlangen om een gezin te stichten en kinderen in dat gezin te hebben (indien een echtpaar dit zo verkiest), gaat gepaard met veel planning, opwinding, en enorme blijdschap. En wanneer een vrouw eenmaal voorbij het punt van de ‘korte’ bevallingspijn is, dan ervaart zij nog slechts de grote opwinding en blijdschap van de geboorte van haar eigen kind. Het is een unieke en ongelooflijk miraculeuze ervaring in het mensenleven, en dit mag in geen enkel opzicht gerelateerd worden aan een vloek.

Genezing
Hoewel het ervaren van fysieke pijn in het menselijke leven erg onprettig kan zijn, toch kan het lijden in de menselijke geest veel en veel groter zijn. Mentale en emotionele pijn komen voort uit een brede waaier van oorzaken, die allen voortkomen uit zonden en de vloeken die de mensheid over zichzelf heeft afgeroepen. Veel van die vloeken zijn eenvoudigweg van generatie tot generatie doorgegeven, of zijn zelfs gewoonweg een gevolg van degeneratie van onze lichamen (onze genen) als gevolg van vloeken en zonden.

De nu volgende lijst toont ons (ook als is zij zeer beperkt) hoe diep de oorzaken en de effecten van het menselijke lijden zijn en hoe verkeerde ervaringen in het leven dit lijden (mentaal, emotioneel en fysiek) kunnen veroorzaken: verraad, agressie, jaloezie, afgunst, het leven van geleifden verliezen, seksueel misbruik, verbale mishandeling, ruzies, valse beschuldigingen, racisme, overvallen worden, ontelbare ziekten, bedrog, overspel, seks voor het huwelijk, HIV, woede, kankers, financieel verlies en financiële moeilijkheden, zwaarlijvigheid, verarmd en besmet voedsel, ontelbare additieven en chemicaliën in voedsel, schuldenlasten, scheiding, werkeloosheid, vijandige werkomgevingen, onderdrukking, moord, diefstal, oorlog, roddel, gokken, verslavingen, onderdrukkende regeringen, corruptie in regeringen en de zakenwereld, kwaadsprekerij, dagelijkse stress van het leven, bloggers die liegen, ontrouw, slechte relaties, drugsverslaving, alcoholisme, verkeersagressie, terrorisme, pornografie, hebzucht, misbruik van het internet, ondervoeding, misvorming, pestgedrag, bazigheid, angst, fobieën, kwaad etc., etc.. Hoeveel van deze zaken zijn u ten deel gevalllen in het leven? Er lijkt geen einde te zijn aan de manieren waarop menselijke lijden veroorzaakt wordt, wat zo’n groot deel van onze levenservaring uitmaakt. De echte vloeken des levens zijn overvloedig, vooral in dit tijdperk van technologie waar de zonde zo makkelijk verbreid en vermeerdert wordt.

Er bestaan ontelbare manieren van leed die jou ervaring van het menselijke leven kunnen beheersen. Je kan zo’n tegenslag in het leven hebben en je welzijn kan er zo door aangetast worden, dat het effectief je fysieke gezondheid dusdanig negatief kan aantasten, dat dit kan leiden tot nog grotere gevoeligheid voor ziekten, falen van het immuun systeem, problemen met hart en bloedvaten, spijsverteringsproblemen, geestesziekten, alcohol- en drugsverslaving, (wat op zijn beurt weer zorgt voor fysieke kwalen), etc.. Mentaal en emotioneel lijden verstoren de door God gecreëerde correcte en gebalanceerde harmonie die in het menselijke lichaam hoort te heersen. De ‘manier waarop wij denken’ beïnvloed letterlijk onze gezondheid.

Tot zoverre hebben we nog maar een tip van de sluier opgetild, over wat we kunnen leren van wat er in den beginne met Adam en Eva gebeurde. Het is belangrijk dat we dieper ingaan op wat er geschreven wordt over deze geschiedenis van de eerste zonde in het menselijke bestaan. Zonde ‘besmet’ ons denken. Dat is een geestelijke zaak, precies zoals toen Lucifer voor het eerst zondigde en God zei dat hij zijn eigen kostbare geest die God hem van bij zijn schepping gegeven had, verwoest (besmet, geperverteerd) had. Net zoals bij een fysieke ziekte maakt zonde de geest ziek, en verspreid zich kwaadaardig in iemands leven door vloeken voort te brengen als gevolg van de ‘manier’ waarop men denkt en de daaruit volgende levenswijze. Alleen wanneer God iemand in Zijn Kerk ‘roept’ kan men beginnen met ‘uit’ de zonde te komen – uit de ketenen van geestelijk Egypte komen. Wanneer God begint met het transformatieproces van de geest door iemand uit zonden te brengen, begint Hij effectief aan het genezingsproces van de geest. God spreekt over Zijn genezing op verschillende manieren, en er is een vers in de Bijbel wat dit procédé exact verwoordt:

‘Ik (de Here) zie hun wegen (de hoogmoed in de mens, wiens wegen niet Gods wegen zijn), en Ik zal hen genezen (de geest moet genezen worden omdat dan een juiste manier van denken ontwikkeld zou kunnen worden); en Ik zal hen geleiden (in Zijn ware wegen leiden), en hun vertroostingen wedergeven, namelijk aan hun treurigen (Gods plan is om de geest van de mens te genezen teneinde zegeningen – vertroosting – te kunnen voortbrengen in ons leven en het lijden en het rouwen die door zonden – vloeken – veroorzaakt worden weg te nemen). Ik schep de vrucht der lippen (Gods transformerende scheppingswerk van Elohim brengt goede vruchten – zegeningen – voort, die aan het licht komen in alles wat met de lippen geuit wordt, wat het denken in het verstand openbaart) vrede, vrede dengenen, die verre zijn (zij die later in de tijd geroepen zullen worden, vooral zij die in de periode van de Grote Witte Troon geroepen zullen worden), en dengenen, die nabij zijn (zij die nu geroepen worden en waar nu mee gewerkt wordt), zegt de HEERE, en Ik zal hen genezen. Doch de goddelozen zijn als een voortgedreven zee, want die kan niet rusten (zonde bevredigt nooit maar leidt tot nog grotere lust en zonde, en leidt nooit tot goede resultaten maar wel tot onrust), en haar wateren werpen slijk en modder op (zij die in zonde leven zullen nooit ware vrede en zegeningen in het leven ondervinden, maar slechts meer zonden en onreinheid in hun leven opstapelen). De goddelozen (zij die hun eigen levenswijze volgen – de weg van zonden), zegt mijn God, hebben geen vrede.’ (Jesaja 57:18-21)

Zonde brengt alleen maar meer zonde voort en meer lijden en meer zorgen in het leven. Satan zondigde doordat hij Eva beïnvloedde om zich van God af te keren en aan Hem ongehoorzaam te zijn. Eva zondigde en dat beïnvloedde Adam om te zondigen. Toen zij voor de zonde kozen, veroorzaakte dit nog mee zonden in hun denken. Alleen God kan deze kankerachtige toestand in de geest en het denken van de mens omkeren. Maar jammer genoeg wordt men gewoon aan het lijden in het menselijke leven, alsof het ‘normaal’ is, maar het is abnormaal en niet wat God verlangt voor het menselijke leven. Gods verlangen is naar de weg die vrede produceert – geestelijk Jeruzalem.

God openbaart wat voor vloeken worden voorgebracht door zonde – die het gevolg zijn van ongehoorzaamheid aan Zijn wegen. Hij openbaart ook wat voor zegeningen door gehoorzaamheid worden voortgebracht. Beide zijn volledig tegengesteld aan elkaar, net zoals goed en kwaad, en rechtvaardigheid en verdorvenheid dat zijn.

De overgrote meerderheid van alle vloeken die over de mensheid gekomen zijn, zijn het rechtstreekse resultaat van ongehoorzaamheid aan de wetten die gelden voor het leven; maar er zijn ook vloeken die het gevolg zijn van rechtstreeks ingrijpen door God en directe straf voor overvloedige zonden. Evenzo, zijn er zegeningen in het leven die het gevolg zijn van gehoorzaamheid aan Gods wetten (zelfs wanneer men onwetende is van het bestaan van deze wetten, maar toevallig in overeenstemming ‘leven’ met iets wat overeenstemt met Gods levenswijze). En er zijn ook zegeningen die het gevolg zijn van Gods rechtstreekse ingrijpen in het leven van Zijn mensen, wanneer zij ‘speciale’ gunst van Hem ontvagen. De zegeningen die in de laatste paar eeuwen over de verstrooide naties van Israël werden uitgegoten, zijn het gevolg van een belofte die God maakte aan zij die speciale gunst verkregen (Abraham, Isaak, Jacob en Jozef) als een onderdeel van Zijn doel wat uitgevoerd moet worden voordat Zijn Koninkrijk op aarde gevestigd zou worden. Deze landen en volken verkregen deze zegeningen niet op basis van iets ‘goeds’ in hun leven, iets in hun leven wat in overeenstemming met God was.

De hoofdzaak is dat er zegeningen en vervloekingen zijn die wij in onze levens oogsten, ten gevolge van hoe wij verkiezen onze levens leiden. Er zijn wetten vastgelegd die ervoor zorgen dat er specifieke resultaten worden voortgebracht naargelang de manierwaarop mensen denken en de daaruit voortkomende manier van leven. En er zijn ook zegeningen en vloeken die soms door direct ingrijpen van God in ons leven gegeven worden.

Zonden infecteert de Geest (het Verstand)
Zoals eerder gezegd, zonde infecteert de geest (het verstand) en verspreid zich in het ‘leven’ als een ziekte. Wat gebeurde er dus nadat Adam en Eva zondigden?

Iedereen die ooit aandacht heeft geschonken aan dit verhaal is er niet erg diep op ingegaan en heeft ook niet overwogen wat de diepere consequenties van zonde zijn. Bovendien blijkt dat als we het deel eruit lichten over wat God tegen Eva zegt nadat zij zondigt….dan kun je concluderen dat het hele verhaal hoofdzakelijk beschouwd wordt als zijnde ‘fysiek’ van aard. Dat is ook het enige wat de mensheid kan doen, dit soort van zaken vanuit een volledig ‘fysieke’ standpunt bekijken. Zij kunnen wat geestelijk is niet zien. En dus wanneer het aankomt op datgene wat tegen de vrouw gezegd werd, dan wordt dit opgevat als een zuiver fysieke zaak sprekende over de fysieke pijn bij de bevalling; maar dit verhaal gaat veel verder dan dat, ver boven zulk ‘beperkt’ denken.

Deze onmogelijkheid om het geestelijke te kunnen ‘zien’ heeft veel verwantschap met een voorbeeld wat ik vaak aanhaal, wanneer Christus met de vrouw aan de waterput sprak. Christus vertelde haar over het ‘levende’ water wat Hij haar kon geven, maar zij zag alleen het fysieke aspect en hoe zij niet langer elke dag naar de bron zou moeten komen om water te halen.

In dit verhaal over de eerste zonde van de mens, wordt eerst nog een ander aspect aangekaart voordat God uitsprak welke vloek zij afgeroepen hadden over zichzelf door deze zonde te begaan. Dit heeft te maken met wat er in hun geest (verstand) gebeurde – in hun denken – toen zij eenmaal gezondigd hadden. Door te zondigen hadden zij de kostbare geest (verstand, denkvermogen) die God in hen geschapen had bezoedeld, geschaad en besmet.

Vlak nadat zij de verboden vrucht tot zich namen en ervan aten, wordt er verteld wat er vervolgens gebeurde – het beginresultaat van zonde:

‘Toen werden hun beider ogen geopend…’ (Genesis 3:7). Zij ‘zagen’ iets anders dan ‘de weg’ die God hun vanaf hun schepping getoond had – de weg in eenheid met Hem. ZIj begonnen te ‘zien’ op hun ‘eigen manier’, die anders was dan Gods manier. En wat gebeurde er vervolgens? ‘Toen werden hun beider ogen geopend, en zij werden gewaar (zij begonnen iets anders te geloven), dat zij naakt waren; en zij hechtten vijgeboombladeren samen, en maakten zich schorten. (Genesis 3:7)

Het gevolg van de eerste zonde was dat hun denken verdraaid werd, en dat dit hun meer inwaarts keerde over zaken die hun eigen ik betroffen. Zonde veroorzaakte een gevoel van schaamte en gegeneerdheid in hen. Het is nuttig om de woordenboek definitie van sommige woorden erbij te halen, om deze toestand te helpen verklaren.

Gene: ontsteldheid, verwardheid of verstoordheid van de geest

Ontsteldheid: tijdelijk niet in staat om iets te doen vanwege een emotionele of lichamelijke klap

Schaamte: je opgelaten en schuldig voelen, een gevoel dat iemand de neiging geeft zich te verbergen voor anderen, een opwelling van berouw over een begane misslag.

Deze woorden helpen ons om iets wat in de geest (het verstand) ervaren wordt te verklaren. Dit is het resultaat of het effect van zonde op onze geest. Deze woorden verklaren duidelijk wat er met de geest (het verstand) gebeurt wanneer die zondigt. Maar de mens houd niet van de emoties die daaraan gepaard gaan, en dus is de menselijke (vleselijke) neiging om zich af te scheiden van God (afstand te nemen van God) – zich te verbergen voor God. Een andere perverse ‘oplossing’ van de mensheid hiervoor is om zich nog dieper in de zonde te storten, en de zonde frequent te herhalen teneinde niet meer het gevoel te ondervinden van iets fout gedaan te hebben, en om het vermogen te ontwikkelen om zulke gevoelens te leren onderdrukken. Op die manier verschroeid de mensheid haar denken – hun geest. Paulus spreekt hier duidelijk over: ‘Door huichelarij en leugenspreking, hebben zij hun eigen geweten als met een brandijzer gebrandmerkt.’ (I Timoteus 4:2) Dit woord ‘gebrandmerkt’ betekent in het Grieks brandmerken in de zin van ‘gevoelloos maken’.

Waarom Naakt?
Meteen nadat zij zondigden richtte de geest van Adam en Eva zich op iets wat io het eerste zicht enigszins verbazingwekend lijkt. Zij ‘wisten’ dat zij naakt waren. Maar voordat zij zondigden waren zij ook naakt – hun lichamen waren niet bedekt. Dus wat gebeurde er in hun denken (hun geest) en waar kwam die reactie vandaan waardoor zij zichzelf ineens als onbedekt gingen zien? Meer bepaald, wat wilden zij plotseling bedekken…en voor wie?

Dit had niets te maken met een bezorgdheid tegenover Satan, maar wel tegenover hun Schepper God. Zij wisten dat zij ongehoorzaam aan Hem geweest waren. Zij wisten dat Hij hun gezegd had dat zij niet mochten eten van de verboden (vrucht) boom. De schaamte en de opgelatenheid veroorzaakt door de zonde en gedachte dat zij God nu onder ogen moesten komen, is iets waar de menselijke natuur over het algemeen erg voorspelbaar en voor de hand liggend op reageert. Het is net zoals een kind reageert op een ouder wanneer het weet dat het iets verkeerds gedaan heeft. De automatische reactie is om zich te verbergen, of om te proberen te verbergen wat er werkelijk gebeurd is. Dit is een zeer fundamentele normale menselijke reactie.

Maar, omdat dit de allereerste zonde was die begaan werd, in geesten (verstand, denken) die zuiver en puur geschapen werden, was hun initiële reactie vele malen groter. Adam en Eva hadden geen levenservaring gehad om op te groeien als baby. Zij begonnen hun leven als volwassenen met een zuivere en onbezoedelde geest. Zij hadden nooit ervaren hoe het is om als kind en teenager op te groeien en te ‘leren’ om je geweten (wanneer je fout doet/verkeerd handelt) te negeren, zodat je je eigen kan plezieren en jouw zin kan doen. Voor Adam en Eva veroorzaakte deze eerste vleselijke ervaring van zonde zo’n schokkend en verwarrend emotionele en mentale reactie (veroorzaakte zo’n verwarring in hun geest) dat zij automatisch gefixeerd raakten op dat ene ding wat de mens het meest ongemakkelijk maakt, iets wat God zo in man en vrouw geschapen heeft. En dat is inderdaad de kwestie van seks.

(Deel 4 volgende week)