Door alle tijden heen zijn er verschillende leringen geweest over en de hoop op een Messias – een gezalfde die door God gezonden zou worden om een Koninkrijk te vestigen – Zijn Koninkrijk op aarde. Onder de Oud Testamentische Israëlieten en vooral in het Jodendom bestond ook de gedachte aan en het onderricht over de Messias, maar in het traditionele Christendom heerst een nog veel grotere diversiteit aan leringen over dit onderwerp.
Die diversiteit komt overduidelijk naar voren in de term ‘christendom’. Het woord ‘christen’ komt uit het Grieks en heeft precies dezelfde betekenis als het Hebreeuwse woord ‘Messias’, namelijk ‘de Gezalfde’. Maar als je kijkt naar hoeveel verschillende en tegenstrijdige leerstellingen er in het traditionele Christendom bestaan, dan is dit op zichzelf een getuigenis van de zeer uiteenlopende beweringen over hoe Christus leefde en wat hij onderwees en geloofde. Wat is echter de waarheid over wie Christus echt was; en wat heeft dit te maken met kennis over zijn wederkomst?
Naar schatting zijn er meer dan 30.000 christelijke denominaties in de wereld. En geen van deze zijn het volledig met elkaar eens qua doctrines, onderwijs en geloof over Christus en wie hij werkelijk was. Vanwaar al deze verwarring?
Er staan in de Bijbel veel profetieën over een gezalfde die door God gezonden wordt om de mensheid te verlossen (te redden), maar binnen het Joodse geloof en het christendom heerst er grote verwarring en lopen de meningen over wat zij werkelijk geloven en onderwijzen sterk uiteen. Dit blijkt overduidelijk uit het feit dat er zo’n enorm groot aantal uiteenlopende organisaties en groeperingen bestaan, die totaal verschillen in hun geloofsovertuigingen. Die tegenstrijdige geloofsovertuigingen in deze individuele organisaties hebben er voor gezorgd dat zowel het Jodendom als het traditionele christendom verstrikt zijn geraakt in grote doctrinaire chaos en onenigheid.
Omdat er zoveel verschillende organisaties zijn die uiteenlopende ideeën over God en een Messias verkondigen, en die er zoveel verschillende doctrines en tegenstrijdigheden op na houden, is het niet verwonderlijk dat de wereld zo verward is over wie en wat God is. God zelf zegt klaar en duidelijk dat de oude Israëlieten ‘stijfkoppen’ waren en ‘verharde harten’ hadden ten aanzien van Hem en Zijn wegen. Ze rebelleerden constant tegen Hem en doodden velen van de profeten die Hij tot hen zond. En toen de Messias, nadat hij als Zoon van God uit Maria geboren was, werd hij verworpen door Juda!
Juda veranderde zelfs de klaar en duidelijke timing voor het Pascha die in Leviticus 23 geboden wordt; dit moet ‘tussen de twee avonden’ gehouden worden en dit duidt onmiskenbaar de gehele periode van de 14de dag van de eerste maand aan. Een paar decennia na Christus’ dood veranderde zij die timing naar een viering die meer gericht was op de avond van de 15de dag. Zij voerden deze verandering door omdat zij de mogelijkheid dat Christus het Pascha-offer voor de mensheid was geweest en dat hij mogelijk het doel van deze heilige samenkomst vervuld had, in diskrediet wilden brengen.
Voordat Christus ter dood gebracht werd op aandringen van de religieuze leiders van het Jodendom, begonnen velen zich tot hem te keren omdat zij geloofden dat hij de Messias was, die door God gezonden was om Zijn regering over Israel aan te stellen en het juk van de Romeinse regering over hen omver te werpen. Omdat hij dit Koninkrijk niet voor zijn dood gevestigd had, vroegen de discipelen hem nadat hij tot geestelijk leven opgewekt was, of hij nú dat Koninkrijk zou oprichten. Zij begrepen niet dat het nog bijna 2.000 jaar zou duren voordat dit zou gebeuren, in een tijd waarin God zal ingrijpen in het wereldgebeuren, teneinde de mensheid er van te weerhouden zichzelf te vernietigen door middel van een kernoorlog – Wereld Oorlog III.
De oorsprong van het traditionele Christendom
In 325 na Christus introduceerde het Eerste Concilie van Nicea haar eigen ideeën over het ‘christendom’. Deze ideeën wonnen aan populariteit, maar veroorzaakten op hun beurt nog veel grotere verwarring betreffende de waarheid over de Messias waarover God aan de mensheid geprofeteerd had in het Oude Testament. Tijdens dat Concilie van Nicea, werd autoriteit gegeven aan een nieuwe religie in het Romeinse Rijk. Er werden verschillende nieuwe doctrines geïntroduceerd die geen enkele Bijbelse grondslag hadden.
De katholieke kerk, die deze nieuwe leringen van het Concilie van Nicea aannam, erkent dat één van de belangrijkste leerstellingen die zij toen ontving, de leer van de ‘drie-eenheid’ was. Zij beweren dat dit een ‘mysterie’ is dat alleen door ‘geloof’ begrepen kan worden, want zij geven toe dat dit niet uit de Bijbel komt. Maar ‘geloof’ is juist het resultaat van geloven wat er in de Bijbel, in het woord van God, geschreven staat.
Naast de invoering van de ‘drie-eenheid’ die uit dit Concilie voortkwam, werd ook besloten dat het houden van het Pascha in het hele Romeinse Rijk verboden zou worden, en in plaats daarvan begon men pasen te vieren; een feestdag die geen enkele Bijbelse grondslag heeft en nergens geboden wordt.
Het is heel makkelijk om dit alles met een kleine beetje zoekwerk op het internet te bestuderen. Er is klaar en duidelijk veel bewijslast over dit Concilie van Nicea en de nieuwe doctrines die daar ingesteld, werden terug te vinden. Maar waar bijna niemand uit het traditionele christendom weet van blijkt te hebben (laat staan dat zij dit zouden kunnen begrijpen), is dat deze ideeën van het christendom die voortkwamen uit dit Concilie nooit door de oorspronkelijke apostelen onderwezen werden. En niet alleen dat, maar zij zijn in volledige tegenspraak met datgene wat de oorspronkelijke apostelen en later ook de apostel Paulus onderwezen in de Kerk van God.
Integendeel, in de Bijbel staat duidelijk dat de oorspronkelijke Kerk van God het Pascha en het Feest van Ongezuurde Broden hield, precies zoals dit in Leviticus 23 uiteengezet wordt. En zij vierden ook Pinksteren, het feest waarop de Kerk van God ontstond. Het is ook heel duidelijk dat zij alle andere verordende jaarlijkse Feestdagen vierden en ook de wekelijkse Sabbat die op de zevende dag van de week valt. Deze valt op Zaterdag en niet op de Zondag, de eerste dag van de week. Het is echt niet zo moeilijk om deze waarheden te bewijzen, en toch verkiest men om dit alles te negeren. Maar niet alleen dat, velen vechten hiertegen en geven onderricht dat tegen deze waarheden ingaat, omdat deze hun zo lang gekoesterde ideeën en geloofsovertuigingen die zij van kindsbeen af aangeleerd hebben bedreigen en beledigen.
De waarheid wordt aan de kant geschoven om vast te kunnen houden aan tradities, precies zoals de ware Christus dit zei. Het is blijkbaar extreem moeilijk voor mensen om toe te geven wat de ware oorsprong van pasen, kerstmis en zelfs de Zondagsviering is. Deze doctrines komen namelijk niet uit de Bijbel voort als instructies en geboden van God over hoe wij Hem moeten aanbidden, noch werden zij door Christus onderwezen. Nogmaals, het is niet moeilijk om zulke informatie op het internet terug te vinden, maar de mens verkiest om niet naar God te luisteren! Daarom staat deze wereld dan ook op het punt om in de allerergste tijd in de menselijke geschiedenis ondergedompeld te worden, waarover God zegt dat indien Hij niet zou ingrijpen de mensheid zichzelf volledig zou uitroeien. Want nu pas, in deze geprofeteerde periode van de eindtijd, heeft de mens de middelen ontwikkeld om dit te kunnen doen, door het gebruik van nucleaire wapens.
De tijd dat zulke wapens gebruikt zullen gaan worden is nu aangebroken. En wanneer dit eenmaal begint, dan kan enkel en alleen God dit nog beëindigen. Het is belangrijk dat je begrijpt dat deze wapens meer dan genoeg vernietigingskracht in zich dragen om alle leven op deze planeet meermaals te vernietigen.
Er is maar één ware Christus
Hiermee komen we terug bij het onderwerp dat nu aan de orde is. God beloofde inderdaad dat Hij een Messias – een Christus – aan de mensheid zou geven, door wie Hij de wereld zou redden. Vanaf het begin van de Kerk van God op Pinksteren in 31 na Christus (Handelingen 2), onderwezen de discipelen over deze Messias, deze Christus, die gestorven was en vervolgens weer tot leven opgewekt werd en nu eeuwig geestelijk leven heeft. Zij onderwezen dat hij nu bij God de Vader is en dat hij met Hem samen werkt om een Koninkrijk voor te bereiden dat op aarde zal komen en hier 1.000 jaar lang zal regeren (Openbaring 20). Maar het traditionele Christendom verkiest om deze Bijbelverzen te negeren, en geeft geen onderwijs over deze periode omdat dit niet strookt met haar doctrines en geloofsovertuigingen.
Het merendeel van de mensen stelt zich gewoonweg geen vragen bij datgene wat zij vanaf hun prilste jeugd geleerd hebben. Zij begrijpen niet dat er na Christus’ dood maar twee kerken ontstonden, die vele honderden jaren lang naast elkaar bestonden voordat er andere kerken op het wereldtoneel verschenen die zich ook ‘christelijk’ noemden.
De eerste kerk was de Kerk van God, die in het hele Nieuwe Testament vermeld wordt en waarnaar altijd precies op die manier verwezen wordt – de Kerk van God – Gods Kerk. Inderdaad, de oudste christelijke kerk is de Kerk van God, die God op het Pinksteren van 31 na Christus oprichtte, en die sindsdien al bijna 2.000 jaar lang bestaat.
Maar in 325 na Christus dook er een andere kerk op, die de verhalen en de geschriften van de apostelen begonnen te gebruiken om over een andere Messias – een andere Christus – te prediken. Zij kozen een naam die hem identificeert als degene die op kerstdag geboren werd, dezelfde die ook op de ochtend van paaszondag opgewekt werd. Maar niets van dit alles is waar. Niettemin gaven zij hem een naam en werd deze religie heel groot op deze aarde. De naam die zij gebruikten is de naam ‘Jezus Christus.’
Maar zij die hun geloof belijden in de naam van Jezus Christus, verkondigen niet dat hij nu gauw naar aarde zal terugkeren om te heersen als Koning de koningen, wat door God verkondigd is dat dit aan het einde van dit huidige tijdperk van de mensheid zou gebeuren (Openbaring 19 & 20). Er bestaat echter een groep (een Kerk) die over deze op handen zijnde wederkomst van Christus wanneer hij zal ingrijpen in het wereldgebeuren geschreven heeft. Dit nieuws begon meer dan 80 jaar geleden gepubliceerd te worden.
Hoewel Gods Kerk altijd klein gebleven is (wat God ook gezegd had) toch verkondigt en onderwijst de Kerk van God nu net iets meer dan 80 jaar de waarheid over de wederkomst van Christus. Maar de precieze timing voor deze wederkomst was niet gekend totdat God een heel specifieke aftelling aan Zijn Kerk gaf, die begon in December 1994. De ongelooflijke gebeurtenis waarmee deze aftelling begon, is de gebeurtenis die God door middel van de apostelen Paulus en Johannes voorspelde. Paulus verklaarde dat deze toekomstige geprofeteerde gebeurtenis hét teken van de komst (de wederkomst) van Christus zou zijn. Dit alles wordt volledig behandeld in het meest recente boek dat ik geschreven heb ‘Profeteer tegen de naties’.
Het is de verantwoordelijkheid van Gods Kerk, om als een schildwacht de wereld te waarschuwen voor een grote wereldoorlog die vlak voor de effectieve wederkomst van Christus zal plaatsvinden. Die specifieke waarschuwing wordt nu bijna 70 jaar aan de wereld verkondigd. Binnen deze aftelling die in 1994 begon zijn er heel specifiek tijdsperiodes die God gegeven heeft, die bepalend zijn voor wanneer Hij Zijn Zoon kan zenden om Koning der koningen te worden in Zijn Koninkrijk. Want God heeft ons getoond dat er slechts heel specifieke periodes of momenten in de tijd zijn waarin Zijn Zoon kan terugkeren.
De aftelling die in 1994 begon, bevat specifieke tijdsperiodes waarin God dit tijdperk van de mensheid kan beëindigen om vervolgens Zijn Koninkrijk te vestigen onder de heerschappij van Zijn Messias (de Christus) voor de daaropvolgende 1.000 jaar. God heeft geopenbaard dat deze eindtijdaftelling tot aan de wederkomst van Christus volledig samen moet lopen met specifieke jaarlijkse Heilige Dagen (Feestdagen), en dat er binnen deze samenloop ook heel specifieke tijdsperiodes vervuld moeten worden.
De eerste aftelling waarin deze gebeurtenis had kunnen plaatsvinden eindigde op Pinksteren 2012 of Pinksteren 2013. Maar het gebeurde toen niet. De volgende en veel betekenisvollere aftelling en samenloop naar de wederkomst van Christus eindigt op Pinksteren 2019, op 9 Juni 2019.
Je kan met zekerheid weten of dat effectief de datum zal zijn waarop Christus nogmaals op de Olijfberg zal staan, als er tegen Februari of ten laatste Maart 2019 een derde wereldoorlog uitgebroken zal zijn. Indien niet, dan zal de eerstvolgende mogelijke datum voor de wederkomst van Christus Pinksteren 2020 zijn. En als we daaraan voorbij zouden gaan dan zal er nog wat meer tijd zijn; maar hooguit een paar jaar. Zo dicht staat de wereld nu bij een laatste wereldoorlog, bij het uitbreken van een kernoorlog op aarde. Die wereldoorlog geeft aanleiding tot de wederkomst van Christus, en is de reden waarom hij ingrijpt in de zaken van de mensheid om deze oorlog te beëindigen.
De toon van het wereldnieuws is vandaag de dag heel anders dan een paar jaar geleden. Het wordt steeds duidelijker hoe onstabiel de omstandigheden in de wereld zijn die een wereldoorlog kunnen veroorzaken. De spanningen lopen steeds hoger op tussen landen zoals India, Pakistan en China. Het Midden Oosten is een brandhaard vol explosieve spanningen tussen allerlei landen waaronder: de VS, Saoedi-Arabië, Jordanië, Libanon, Iran, Syrië, Turkije, Rusland, een groot deel van Europa en meer.
De spanningen lopen hoog op in de Zuid-Chinese zee tussen veel Aziatische landen en ook de VS. En dan is er ook nog Turkije dat misschien wel de grootste bedreiging vormt voor de vrede in Europa en vele andere landen. Turkije bevindt zich in een groot conflict met de NAVO, de Europese Unie en de VS. Dit is slechts een korte opsomming van de groeiende conflicten die er heersen, die op een dag als dominostenen zullen vallen wanneer het vuur eenmaal aan de lont gestoken wordt.
Het boek ‘Profeteer tegen de naties’ geeft uitleg over de profetische aftelling die in December 1994 begon, en over het gecompliceerde plan van God waarmee Hij de specifieke timing en de profetieën voor deze eindtijd zal vervullen. De uiteindelijke precieze timing die God zal gebruiken om al deze profetische gebeurtenissen te vervullen is enigszins flexibel, omdat zij afhangt van de keuzes van de mensen in Gods eigen Kerk en de keuzes van onze wereldleiders. Want er bestaan grote variabelen die afhankelijk zijn van het soort van keuzes die voor de mensheid liggen, en dat heeft op zijn beurt grote invloed op hoe en wanneer God alles in gang zal zetten teneinde alle eindtijdprofetieën te vervullen. Desalniettemin gebruikt God wel specifieke tijdsperioden voor de inleiding van Zijn Koninkrijk op aarde, waarin Christus de geprofeteerde Koning der koningen over alle landen zal worden.
Er bestaat geen ‘verenigde naties’ noch enig land op aarde dat deze wereld vrede kan schenken, laat staan vrede kan afdwingen, maar God kan en zal dit wel doen door middel van de Regering die Hij op het punt staat te vestigen – een Regering die over de hele wereld zal regeren; een Regering die geen oorlog meer zal toestaan. Alleen God kan vrede en een vredevolle wereld om in te leven aan de mensheid schenken, onder Zijn ene Regering die over de hele aarde zal heersen. De mensheid zal nooit meer over zichzelf regeren.
God openbaart vandaag aan de wereld dat wij niet in staat zijn om onszelf te regeren, en dat de regeringen van de mens niet werken en over de gehele lijn falen. Het is dat falen wat ons nu leidt tot één laatste grote oorlog op aarde – een oorlog die alleen door God gestopt kan worden.
Een laatste zuivering van Gods Kerk
Sinds het begin in 1994 van de aftelling naar de wederkomst van Christus, is God bezig geweest om Zijn Kerk voor te bereiden op die wederkomst. Als deel van dit proces heeft God ook meer en meer waarheid aan Zijn Kerk geopenbaard en hersteld, zodat Zijn Kerk klaar zou zijn voor die wederkomst. Dit proces waarin God waarheid aan Zijn Kerk openbaart, houdt ook de openbaring van fouten in – teneinde de Kerk te reinigen, en fouten te verwijderen.
In de jaren 1930 werd Herbert W. Armstrong door God aangesteld als eindtijdapostel van God, en hoewel hij niet als dusdanig aanvaard werd door de wereld, begon God door middel van hem het proces van het herstellen van waarheid in Zijn Kerk. God deed dit omdat er tijdens de voorgaande Kerk era ‘Sardis’, veel waarheid verloren was gegaan. Feitelijk begon veel waarheid verloren te gaan van zodra de laatste der oorspronkelijke apostelen gestorven was. Die laatste apostel was Johannes, die de laatste jaren van zijn leven doorbracht op het eiland Patmos waar hij door de Romeinse regering gevangen gezet was. Daar werd het laatste Bijbelboek aan hem geopenbaard – het boek Openbaring.
Maar na 1.800 jaar van vervolging door de opeenvolgende menselijke regeringen, te beginnen bij het Romeinse Rijk, en eveneens de vervolging en uitmoording door diegenen die zichzelf christenen noemden, begon de Kerk van God waarheden te verliezen die zij oorspronkelijk van God ontvangen had. Toen de boekdrukkunst eenmaal uitgevonden werd en vele organisaties met uiteenlopende geloofsovertuigingen over Christus ten tonele verschenen, werd het nog veel moeilijker voor Gods Kerk om aan de waarheid vast te houden die zij van in het begin van God gekregen had.
Daarom stelde God een eindtijdapostel aan wiens werk en opdracht was om de waarheid terug te herstellen. God deed dit alles ter voorbereiding van de wederkomst naar aarde van Zijn Zoon die Hij zou zenden. Aan Herbert W. Armstrong werd geopenbaard dat de wereld zich nu in de eindtijd bevond, waarvan sprake is in de Bijbel. In 1950 werd ook aan hem geopenbaard dat er nog één laatste wereldoorlog zou komen; dit gebeurde kort na het einde van WO II.
Aan het einde van de jaren ’40 kreeg Herbert W. Armstrong ook het inzicht dat een groep van tien Europese landen nauw betrokken zou zijn bij de eindtijd-gebeurtenissen. Hij sprak over deze tien landen die naar het einde toe zouden opstaan met (1) een gemeenschappelijke regering (eerst de EEG en daarna de Europese Unie), (2) een gemeenschappelijke munteenheid (de Euro die in 1999 geïntroduceerd werd, 13 jaar na zijn dood in 1986) en (3) een eigen militair apparaat (wat nu ook een realiteit geworden is).
Maar de wereld luisterde niet echt naar Gods apostel, zoals zij tevoren ook nooit geluisterd heeft naar Zijn profeten en apostelen.
In dit proces van het herstellen van waarheid aan de Kerk dat in de jaren 30 van de vorige eeuw begon, begreep Herbert W. Armstrong dat teneinde waarheid te kunnen herstellen, fouten aan het licht gebracht moesten worden. Het is nuttig om hier gedeeltelijk te citeren wat hij zelf in 1972 over dit inzicht te zeggen had (het volgende komt uit zijn ‘Personal’ in het magazine ‘Tomorrow’s World’ van Februari 1972)
“We hebben niet vaak fouten moeten corrigeren. Maar iedere keer dat we een fout hebben rechtgezet, hadden we één fout minder. Als we ons nu BEWUST zouden zijn van een bestaande fout, dan zouden we dit VERANDEREN! Indien en wanneer we in de toekomst een fout zouden vinden, dan zullen we die verbeteren! Degene die dit principe hanteer is HET MEEST FOUTENVRIJ! En dus is het toegeven van zulke fouten het ZEKERSTE bewijs om de mensen te identificeren door wie de levende Christus NU WERKT – en die door HEM GEBRUIKT WORDEN!”
Uit meneer. Armstrong’s verklaring blijkt dat Gods Kerk altijd de waarheid nastreeft, en dat zij altijd bereid is om fouten toe te geven teneinde God beter te eren en meer één te worden met Hem en Zijn woord. Dat was het principe waarnaar Herbert W. Armstrong leefde, en dat is ook het principe waar Gods Kerk zich vandaag aan houdt.
Heel in het begin toen God waarheid aan Zijn Kerk begon te herstellen door middel van Herbert W. Armstrong, begon Meneer Armstrong in te zien dat de doctrine van de ‘drie-eenheid’ van het traditionele christendom fout was en helemaal niet waar was. De leer van de ‘drie-eenheid’ stelt dat de Godheid drie personen bevat, en dat deze drie volledig individueel zijn maar tevens één God. Zij noemen dit een mysterie, en het is inderdaad een mysterie, omdat dit naar waarheid geen enkele Bijbelse grondslag heeft.
De leer van de drie-eenheid stelt dat deze godheid uit drie personen bestaat, namelijk: de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest. Deze leer stelt ook dat deze drie in alle eeuwigheid bestaan hebben.
Meneer Armstrong kreeg het inzicht dat de geest van God gewoon Gods kracht is, de kracht waarmee Hij schept en waarmee Hij Zijn werken uitvoert. Hij kreeg ook het inzicht dat de ‘heilige geest’ enkel en alleen God toebehoort, en dat Hij deze gebruikt om Zijn ‘Woord’, Zijn waarheid en Zijn wil aan de mens te communiceren. De heilige geest is gewoon Gods geest (verstand), de openbarende gedachten van God die Zijn waarheid communiceert aan wie Hij maar wil. Herbert W. Armstrong maakte het klaar en duidelijk aan de Kerk dat de ‘drie-eenheid’ absoluut niet bestaat, en dat de heilige geest geen godheid is, maar wel Gods kracht die door Hem uitgeoefend wordt precies zoals Hij dit wil.
Maar het duurde tot 2005, lang na de dood van Herbert W. Armstrong in 1986, voordat God aan Zijn Kerk openbaarde dat er nog meer fout was met deze doctrine van de ‘drie-eenheid’. Meneer Armstrong wist dat de heilige geest dus geen persoon was – geen individuele Godheid, maar hij had nooit meer inzicht gekregen in wat er nog meer fout was aan deze leer over de ‘drie-eenheid’, namelijk dat er maar ‘één’ (persoon, wezen) bestaat die God is en die in alle eeuwigheid geleefd heeft. Christus’ leven begon op een punt in de tijd, toen hij uit Maria geboren werd, omdat de Ene Uit Zichzelf Bestaande Eeuwige God (Jahweh Elohim) Zijn Zoon verwekt had in Maria. Toen dit gebeurde, voegde God nog iets aan Zijn naam toe – God werd toen ook de ‘Vader’.
Gods Kerk onderwijst dan ook dat Christus niet eeuwig geleefd heeft, in tegenstelling tot de leer van de ‘drie-eenheid’. De Bijbel staat vol bewijzen dat er slechts Één is die eeuwig geleefd heeft, en dat dit de Almachtige Uit Zichzelf Bestaande Eeuwige God is. Niemand anders heeft ooit zulk uit zichzelf bestaand leven in zich gehad – slecht Één heeft dit in Zich.
“Ik ben de HERE (Jahweh of de Eeuwige), en er is geen ander, buiten Mij is er geen God (Elohim). Ik zal u omgorden, hoewel gij Mij niet kende, opdat men zal weten, vanwaar de zon opkomt tot waar zij ondergaat, dat er buiten Mij niemand is. Ik ben de HERE (Jahweh de Eeuwige), en er is geen ander. (Jesaja 45: 5 – 6)
In 2005 gaf God te weten aan Zijn laatste apostel en aan Zijn Kerk dat Christus ook geen deel uitmaakte van de ‘drie-eenheid’. Hij heeft niet eeuwig bestaan, maar zijn leven begon op een punt in de tijd, bij zijn geboorte nadat de Ene Eeuwige Uit Zichzelf Bestaande God hem in zijn moeder Maria verwekt had.
Er is maar één Christus En één laatste fout die gecorrigeerd moet worden
Aan het begin van dit artikel hebben we gezegd dat de wereld vervuld is van afwijkende en tegenstrijdige geloofsovertuigingen betreffende de Messias – de Christus. Dit geldt zowel voor het Joodse geloof als voor het traditionele Christendom. Binnen het traditionele christendom is men het over één grondbeginsel eens, en dat betreft de naam die zij hem gegeven hebben: Jezus Christus.
Dit is een andere Christus dan diegene waarover de discipelen in de Bijbel spreken. In het eerst boek van het Nieuwe Testament staat klaar en duidelijk wat de ware naam van de Messias was en is, maar die Kerk die na 325 na Christus In het Romeinse Rijk groot werd veranderde die naam, en gebruikte al haar invloed om die verandering in de hele Bijbel door te voeren.
God Zelf verkondigde wat de naam van Zijn Zoon moest zijn, en dat is niet de naam die het traditionele Christendom koos en aan hem gaf.
Het is belangrijk dat we goed weten wat God aan Jozef zei voordat Zijn zoon uit Maria geboren werd. God maakte het klaar en duidelijk aan Jozef, en aan allen die willen luisteren, wat de naam van de Messias moest zijn. We zullen dit voorval eerst uit de NBG vertaling van de Bijbel citeren:
“De geboorte van Jezus Christus geschiedde aldus. Terwijl zijn moeder Maria ondertrouwd was met Jozef, bleek zij, voordat zij gingen samenwonen, zwanger te zijn uit de heilige Geest. Daar nu Jozef, haar man, rechtschapen was en haar niet in opspraak wilde brengen, was hij van zins in stilte van haar te scheiden. Toen die overweging bij hem opkwam, zie, een engel des Heren verscheen hem in de droom en zei: Jozef, zoon van David, schroom niet Maria, uw vrouw, tot u te nemen, want wat in haar verwekt is, is uit de heilige Geest. Zij zal een zoon baren en gij zult Hem de naam JEZUS geven. Want Hij is het, die zijn volk zal redden van hun zonden. Dit alles is geschied, opdat vervuld zou worden hetgeen de Here door de profeet gesproken heeft, toen hij zei: Zie, de maagd zal zwanger worden en een zoon baren, en men zal Hem de naam Immanuël geven (Jesaja 7:14), hetgeen betekent: God met ons. Toen Jozef uit zijn slaap ontwaakt was, deed hij, zoals de engel des Heren hem bevolen had en hij nam zijn vrouw tot zich. En hij had geen gemeenschap met haar, voordat zij een zoon gebaard had. En hij gaf Hem de naam JEZUS.” (Matteus 1:18-25)
De naam die God aan Zijn Zoon gaf die door een engel aan Jozef gegeven werd, was niet ‘Jezus’. Jezus is zogenaamd een transliteratie van het oorspronkelijke woord in het Nederlands ‘Jozua’. ‘Jezus’ (Iesus – i-jé-sus) is zogenaamd het meest gelijkklinkende woord in het Latijns of Grieks dat gebruikt kon worden om de originele naam Jozua uit het Aramees of Hebreeuws te benaderen. Maar dit is geen correcte vertaling van deze naam. De naam Jezus draagt niet de betekenis in zich die de naam Jozua wel draagt, terwijl dit wel de naam is waarvan God opdroeg dat deze aan Christus gegeven moest worden.
Het is belangrijk om te weten dat de Griekse en Latijnse schrijvers niet hebben geprobeerd om een transliteratie (een gelijkklinkende naam) voor ‘Messias’ te vinden, wat zij dit wel voor de naam ‘Jozua’ deden. Daarentegen gaven zij van dit woord (Messias) wel een correcte vertaling ‘Christus, wat ook ‘de gezalfde’ betekent. Waarom deden zij dat ook niet voor de naam Jozua?
Het Bijbelboek Matteus werd oorspronkelijk in het Aramees geschreven, maar dat wordt vandaag de dag door de meeste Bijbelgeleerden afgewezen, want zij beweren dat de apostelen uitsluitend in het Grieks schreven. Paulus schreef wel in het Grieks aan de ‘heidenen’ (ongelovigen), maar de discipelen van Christus kenden en spraken Aramees. Veel Joden in die tijd in andere regio’s van het Romeinse Rijk spraken en schreven wel degelijk in het Grieks, maar in deze regio in Christus’ tijd was het Aramees de gangbare taal van de Joden.
Afgezien van wat Bijbelgeleerden tegenwoordig beweren en argumenteren, is het klaar en duidelijk wat de instructie (opdracht) was die aan Jozef werd gegeven. De opdracht betrof een naam die de betekenis in zich draagt van de ene die door God gegeven werd die ‘Zijn volk zal redden van hun zonden’. De naam (transliteratie) Jezus draagt deze betekenis niet in zich, terwijl je in elke taal wel een naam kan vinden die deze betekenis ook weergeeft…als je dit zou willen. De naam ‘Jezus’ heeft op geen enkele manier de betekenis ‘een die redt’, terwijl de naam ‘Jozua’ in het Nederlands wel degelijk dezelfde betekenis in zich draagt van de oorspronkelijke naam in het Aramees en Hebreeuws. Die naam betekent voluit ‘de Here is Verlossing’ of ‘de verlossing of redding van de Here’.
De engel die tot Jozef sprak, haalde het Bijbelvers in Jesaja aan, waar geschreven staat: ‘Zie, de maagd zal zwanger worden, zij zal een zoon baren, en hem de naam Immanuel geven’, wat betekent ‘God met ons’.
Het is duidelijk dat de naam Jozua (Immanuel) ‘God met ons’ betekent, waarmee Christus de macht werd toegekend om Zijn ‘volk’ te redden – om ons te helpen gered te worden van onze zonden. Christus was het vleesgeworden Woord van God, zoals in het Boek Johannes geschreven staat. Het gaat om de Zoon van God Zelf, die het Woord van God is (‘Logos’ – de openbarende gedachte, het verstand van God Zelf).
Inderdaad, na bijna 2.000 jaar staat God op het punt om Zijn Zoon als de Messias – de Christus – te sturen, ten eerste om de mensheid van de totale zelfvernietiging te redden en om vervolgens het Koninkrijk van God over alle volkeren te vestigen. De laatste grote fout die nu uit Gods Kerk verwijderd wordt, zodat zij volledig klaargemaakt mag zijn voor Christus’ komst, is de rechtzetting van die naam. De naam ‘Jezus’ Christus staat voor alle valse doctrines van die na 325 na Christus door een kerk die zich christelijk noemde onderwezen begon te worden, zoals de ‘drie-eenheid’, pasen, de Zondagsviering, kerstmis en nog zoveel meer zaken die tegenstrijdig zijn aan Gods Woord.
Diegene wiens voeten na bijna 2.000 jaar mogelijk volgend jaar terug op de Olijfberg kunnen staan, is Jozua de Christus – de ware Messias door God gezonden om de mensheid te redden.
The Church of God - Preparing for the Kingdom of God