Ronald Weinland

De houding en verdeling van naties ligt al vast, als gevolg van de gebeurtenissen in de voorbije paar jaar. Hierdoor, natuurlijk allemaal gebaseerd op Gods perfecte timing, kan alles snel leiden tot een uitbarsting (of excuus) om die derde en laatste wereldoorlog te beginnen.

De vervulling van de profetische gebeurtenissen is terug bij af, naar 2008. Wat toen niet gebeurd is, staat nu voor de deur. Dit keer gaat het om een veel grotere vervulling van de Eerste Trompet. Hoewel deze Trompet klonk en waarschuwde op 14 December 2008, werd het begin van de economische verwoesting door deze Trompet aan de wereld openbaar gemaakt (aan het licht gebracht) De vernietiging en de wereldwijde economisch ineenstorting werd ‘tegengehouden’ tot een ‘laatste getuigenis’ in Gods Kerk en in de reacties van de wereld (op Gods laatste waarschuwingen, die door Zijn Kerk ‘gegeven’ werden) vastgelegd kon worden.

Maar wie heeft er geluisterd? Wie heeft de waarschuwingen ter harte genomen? Wie heeft zich bekeerd? Het antwoord daarop is die getuigenis! Een tweede, meer diepgaande en duidelijke realisatie van de effecten van die Eerste Trompet naderen snel voor deze wereld.

De reden dat deze Tweede Trompet nog niet geklonken heeft is dat de Eerste Trompet nog duidelijker zichtbaar gemaakt moet worden: de escalatie van een wereldwijde economische vernietiging, die een einde aan de heerschappij en macht van de Amerikaanse Dollar zal brengen.

De overgang uitvergroot
Wij, in Gods Kerk, geloofden dat Christus op Pinksteren 2012 zou wederkeren. Toen hebben wij geleerd dat God meer te onthullen had over ‘die’ Pinksterdag en dat Christus niet zou terugkeren op die bepaalde dag. Ons werd gegeven dat dit een ‘profetische’ Dag des Heren is. Omdat Gods Kerk al lang weet dat de ‘Dag des Heren’ een heel jaar duurt, reageerden wij op deze ‘profetische Dag’ door te concluderen dat dit ging over de ‘tijd’ van Gods lang geprofeteerde wraak (uitvoering van oordeel) over de verstrooide hedendaagse naties van Israël.

Onze focus veranderde naar Pinksteren 2013, als de dag van Christus’ wederkomst. Maar geen van beide Pinksterdagen van was de dag van de wederkomst van onze Messias. God openbaarde waarom Hij toeliet dat wij geloofden dat op deze data Christus zou terugkeren (Dit wordt besproken in de artikelenreeks ‘een uitzonderlijke 4 ½ jaar’) Wij hebben geleerd dat er een ‘dubbele’ vervulling is van de ‘Dag des Heren.’ Hoewel Gods Kerk wist dat er dualiteit is in de profetische vervulling, zag zij nooit de dualiteit van deze speciale ‘profetische Dag van God.’ Het eerste deel van die vervulling werd voor Gods Kerk bereikt op Pinksteren 2013. Er is nog een tweede en uiteindelijke vervulling die vervuld moet worden over de verstrooide naties van Israël.

We hebben hier al eerder over gesproken, maar het moet herhaald worden, zodat wij een goed idee hebben van wat God aan het doen is en hoe Hij het doet. Het is ook belangrijk dat we deze dingen in de context plaatsen die God ons geeft. Zoals we gezegend werden met grote groei in deze periode (Pinksteren 2012 tot Pinksteren 2013) werd Gods volk gesterkt in geloof en dieper inzicht dat God de totale (volledige) controle heeft over de overgang van het tijdperk van menselijk zelfbestuur (Satans heerschappij) naar de duizendjarige heerschappij van Zijn Zoon.

Gedurende dit Feestseizoen heeft Gods Kerk een overgang op geestelijk vlak meegemaakt, de meesten onder ons hebben een eenheid en verbondenheid ervaren, die sterker en sterker is geworden. Het is geweldig om dit mee te maken, te zien en te begrijpen. Ook al is het nog niet allemaal volledig duidelijk voor iedereen, dit Feest was zeer betekenisvol, door de ‘focus’ van de preken en hoe God en Christus het hele Feest hebben georganiseerd. Dit is een ‘belangrijke overgang’ op zich.

God heeft duidelijk gemaakt dat Hij en Zijn Zoon op Zijn tijd het geestelijke voedsel dat Zijn Kerk nodig heeft, geeft, zoals zovelen hebben gezien en becommentarieerd hebben in de vele brieven en rapporten van de dienaren. Ik houd van de beschrijving van een van de dienaren, die beschrijft wat God gegeven heeft, door de nieuwe sprekers tijdens het Feest van dit jaar. ‘Iedereen was onder de indruk van wat de ‘jongens’ in de preken gaven. Natuurlijk waren er preken die meer beroerden dan anderen, maar iedereen weet dat het allemaal van God komt en de ‘kerels’ waren gewoon de ‘geluidsinstallatie’ die Hij gebruikte. En dat is wat iedereen voor ogen moet houden: degenen die de preken gaven en degenen die luisterden.’

Velen hebben gereageerd op de sterke focus die op het Millennium lag, en het werk dat voor ons ligt. Een van de dienaren heeft mij gezegd, toen zij uitlegde dat God een eendrachtige boodschap had geïnspireerd door een verscheidenheid aan sprekers, dat ze dacht dat de boodschap van God als volgt was: ‘Ik heb je voorbereid voor dit, nu, wees voorbereid op de toekomst.’ Dit alles is zo opwindend, God heeft geopenbaard (zoals vermeld in het laatste artikel) dat wij nu volledig voorbereid zijn op het Millennium. Eens het Millennium begint zal ons leven als het ware overspoeld worden door het plannen en voorbereiden voor het veranderen van deze wereld.

Wij, in Gods Kerk, hebben een aantal zaken meegemaakt, die tot de laatste overgangsperiode behoren, in de overgang van het ene tijdperk naar het andere. God heeft de laatste hand gelegd aan hen, die bij de wederkomst van Christus veranderd zullen worden; en ook heeft Hij de rest getraind/opgeleid om een veel grotere rol te kunnen vervullen in een voorbeeldrol en in de dienstbaarheid en het werk, waarin zij gestort zullen worden eens het Millennium begint.

Een opwindende overgang
Een laatste onderdeel van deze overgang van het tijdperk van menselijk zelfbestuur naar Gods heerschappij, dat Gods Kerk meemaakt is voor mij persoonlijk zeer opwindend. Het heeft te maken met wat God Zijn Kerk doet zien en waar Gods Kerk de afgelopen jaren toegepast heeft: mijn vrouw Laura heeft hierin de spits afgebeten. God heeft ons de opheffing van de grote slavernij die over de vrouwen is geweest in de voorbije 6.000 jaar, geopenbaard.

Deze overgangsfase is begonnen toen God openbaarde dat een van de ‘twee getuigen’ van deze eindtijd een vrouw, mijn vrouw, was. Dit is inderdaad zeer opwindend, omdat het het grote belang van familie in Gods grote plan van Elohim uitvergroot. In Elohim bestaat er man, noch vrouw. In het Millennium zullen vrouwen meer gewaardeerd worden, op een zinvollere, zuiverdere en hoogstaandere manier, zoals God het wil.

Eens er geopenbaard was dat Laura één van Gods eindtijd getuigen was, lachten Gods bespotters, tijdens hun moment van afkeuring, God uit om wat hij aan het doen is. Sommigen reageerden door te zeggen: ‘hoe handig!’ dit wel was voor mij, dat mijn vrouw de andere getuige was. De waarheid is echter dat het inderdaad handig is geweest en een grote zegening van God, dat wij zo’n dergelijke ervaring hebben mogen opdoen binnen Gods grote plan, waaraan Hij werkt.

Omdat zij geen preken geeft of artikels schrijft, hebben sommigen haar spottend de ‘stille getuige’ genoemd, ondanks het feit dat God verklaard had dat ik de woordvoerder van beide getuigen was. Maar, zoals een oude vriendin van haar zei: ‘zulke mensen kennen haar duidelijk niet.’

Dit doet me denken aan hoe de overheid haar behandeld, in haar rol als dienaar, een rol die God ons beiden, als team, gegeven heeft in Zijn Kerk, om Zijn volk te dienen. Zij wordt afgeschilderd als een ‘jetsetter’ die graag samen met mij de wereld rondreist. Door een dergelijke beschrijving werd de conclusie getrokken dat al haar reiskosten, over een periode van meerdere jaren, eigenlijk ‘persoonlijk inkomen’ was en geen legitieme onkosten voor de Kerk. Dit was de belangrijkste kostenpost van de Kerk die in vraag gesteld werd, omdat men dit als ‘persoonlijk inkomen’ ziet, waarover belastingen betaald moeten worden. Toch is Laura altijd de helft van een dienarenteam geweest, zoals man en vrouw altijd als team erkend zijn in de ministry van de Worldwide Church of God, hoewel in die tijd vrouwen niet aangesteld werden als dienaar.

Laura en ik hebben altijd gedeeld in wat wij van God kregen, om Zijn vol te dienen. Op alle reizen heeft zij veel meer mensen raad, begeleiding en aanmoediging gegeven dan ik ooit gedaan heb. Zij is nooit ‘stil’ geweest, maar heeft een gave van God gekregen waardoor mensen het achterste van hun tong te laten zien (hen te helpen openlijk over hun strijd en worstelingen in het leven te laten spreken) en vervolgens hen te helpen met de woorden die zij spreekt. Nu wordt zij nog meer in het daglicht gesteld, door de extra taken die op haar schouders rusten. De Kerk erkent hoe God haar gebruikt: zij spreekt de gemeentes en de dienaren toe (ze geeft geen preken) over wat er gebeurt binnen Gods Kerk en wat God doet in onze levens. Zij doet dit overal waar zij heen gaat. Wij blijven de Kerk dienen zoals wij altijd gedaan hebben, door de diverse gemeentes te bezoeken. Zij heeft tijdens het voorbije Loofhuttenfeest twee plaatsen bezocht waar het Feest gevierd werd en daar heeft zij niet alleen met de dienaren gesproken, maar ook met de gemeentes die op deze plaatsen verzameld waren.

Het is een enorme bemoediging voor de Kerk om te zien hoe God zoveel meer door vrouwen werkt. Vrouwen bevinden zich in het proces van bevrijding uit de grote gevangenschap, zowel in de wereld als in de Kerk. Laura’s werk wordt steeds meer zichtbaar, vooral omdat ze wereldwijd de gemeentes blijft bezoeken, om de dienaren te leiden en te onderwijzen, zowel als de broeders in die gebieden te leiden en bemoedigen.

De dingen die God gedaan heeft door een van Zijn profeten en Zijn andere ‘getuige’ is een overgang voor de Kerk en zal dienen als ongelofelijke bemoediging voor diegenen die in het Millennium zullen leven. Een ander gedeelte van deze overgang; drie plaatsen waar het Loofhuttenfeest gevierd werd, werden geleid door drie vrouwelijke senior elders.

Wij leven in spannende tijden, God is op een zeer krachtige manier ‘in’ de Kerk beginnen werken om een goede overang van het ene naar het andere tijdperk te maken. God heeft ons de zegen en ongelofelijke kans om deze ervaring te delen met Hem en Zijn Zoon, wiens komst niet vertraagd is.