In de uitgave van ‘De Wereld van Morgen’ van Februari 1972, schrijft Mr. Herbert W. Armstrong in zijn ‘Persoonlijk’ over de kwestie van het corrigeren van fouten in Gods Kerk. Het is nuttig om hier een deel van wat hij daarin schreef aan te halen:
‘Wij (de Kerk) hebben niet vaak fouten moeten corrigeren. Maar iedere keer dat wij een fout verbeterd hebben, hadden we dus één fout minder. Als we vandaag weet zouden hebben over een fout, dan zouden we die verbeteren! En als we in de toekomst nog fouten vinden, dan zullen we die ook corrigeren! Degene die dat principe volgt…is degene die het minste fouten heeft.’
‘Dus, het toegeven van dergelijke fouten is het ultieme bewijs dat de mensen identificeert waarmee de levende Christus werkt – en die door Hem gebruikt worden!’
Dit was goed gesteld, en het is o zo waar aangaande het belang van te veranderen wanneer je met fouten geconfronteerd wordt. Sinds de Kerk op Pinksteren van 1998 terug volledig gegrondvest werd, zijn er 36 nieuwe Waarheden aan de Kerk gegeven. Iedere keer dat een nieuwe Waarheid werd vastgelegd, kwam er ook wel een fout aan het licht (werd geopenbaard), en de Kerk heeft zich gecorrigeerd aan de hand van de ‘huidige waarheid’ die God haar gegeven heeft.
Wanneer God waarheid aan Zijn Kerk geeft, dan betekent dat niet per se dat Hij alles wat er te weten valt over een specifiek onderwerp openbaart. Het ontvangen van kennis is inderdaad een middel om te leren, maar vaak geeft God ons meer dan alleen maar kennis. De manier waarop (de middelen en het proces) Hij op een progressieve manier waarheid aan ons openbaart, stelt ons in staat om te groeien tot een dieper ‘inzicht’ in Zijn doel en Zijn wil met de ‘huidige waarheid’ die Hij aan ons geeft.
Het is veel waardevoller om ‘inzicht’ te krijgen en daardoor een snellere en diepgaandere overtuiging en overeenstemming te verkrijgen, dan slechts gewoonweg ‘kennis’ te ontvangen. En dit is het geval met een aantal zaken die God aan ons geopenbaard heeft in het verloop van deze artikelenreeks.
Correctie en Zuivering
Het is noodzakelijk om, nu op dit punt aangekomen in datgene wat God aan ons openbaart, deel van de ‘huidige waarheid’ corrigeren met betrekking tot ‘hoe’ God diegene die de ‘onvergeeflijke zonde’ begaan hebben zal behandelen. Het is belangrijk om hier ook te herhalen dat wanneer we spreken over de ‘onvergeeflijke zonde’ dit gaat over zonde waarvan men zich niet wil bekeren; als iemand zich niet van zijn zonde(n) wil bekeren…dan kan de zonde ook niet vergeven worden – en derhalve is zij dus ‘onvergefelijk’.
De realiteit is dat God weet wanneer iemand zich niet langer wil of zal bekeren, omdat de ‘geest in de mens’ dusdanig ‘tegen Hem gefixeerd is’ geraakt. God kent de ‘geest essentie’ in het verstand/het brein van zulke mensen. Geen enkel mens bezit die gave.
We hebben in deze artikelenreeks al wat kennis uit het verleden gecorrigeerd en gezuiverd. We hebben duidelijk gemaakt dat Satan niet uit zijn gevangenschap (die begint bij de wederkomst van Christus) losgelaten zal worden, tot na het Millennium. Hoewel deze rechtzetting op dit moment niet enorm belangrijk of groots is, omdat dit nog zó ver in de toekomst ligt, toch leidt dit ons nu reeds tot een dieper inzicht in hoe en waarom sommige gebeurtenissen ná het Millennium zullen plaatsvinden…zoals zij plaats zullen vinden.
Het zou nuttig zijn om nogmaals ons vroegere geloof onder de loep te nemen, zoals we het ‘vroeger’ in het tijdperk van de ‘Wereldwijde Kerk van God’ geloofden. We hebben lange tijd geloofd dat Satan en de demonen uit hun gebondenheid vrijgelaten zouden worden aan het einde van het Millennium, nog voordat dit voltooid zou zijn. Bovendien namen we aan dat Satan dan op dat tijdstip een ongelooflijk groot leger vanuit de mensheid zou samenbrengen, in een ultieme poging om Gods heilige stad te vernietigen. Maar zoals we reeds gezien hebben, zal deze gebeurtenis van Satans vrijlating niet plaatsvinden totdat het Millennium volledig voorbij is.
Het is nuttig om wat dieper in te gaan op wat hierover werkelijk in het boek Openbaring staat geschreven, in de context van Christus’ wederkomst en het Millennium dat daarop zal volgen, en aangaande wat er met Satan zal gebeuren gedurende die periode en ook in de tijd die daarop volgt.
‘En ik zag een engel neerdalen uit de hemel met de sleutel van de afgrond en een grote ketting in zijn hand. En hij greep de draak, dat is de duivel en de Satan, en bond hem voor duizend jaar, en wierp hem in de afgrond, en sloot hem daarin op en verzegelde die, opdat hij de volken niet meer zou misleiden, totdat de duizend jaar tot een einde gekomen zouden zijn. En daarna moet hij een korte tijd worden losgelaten (vrijgelaten).’ (Openb. 20:1-3)
Nu we deze verzen opnieuw bekijken, zijn er een aantal specifieke en onderscheiden gebeurtenissen die we nader moeten bekijken en bespreken, omdat zij alles te maken hebben met correcties die we aanbrengen in wat we hieromtrent vroeger geloofden, en omdat zij door God nu duidelijker en zuiverder aan ons geopenbaard worden. Het zou ook nuttig zijn om op dit punt gekomen er op te wijzen dat we ons momenteel concentreren op verzen die voor ons zijn opgetekend tijdens de voorbije 1900 jaar, maar dat Gods Kerk over deze gebeurtenissen gedurende die periode slechts een klein deel informatie heeft gekregen. Het is ook belangrijk dat we begrijpen dat wanneer we eenmaal meer besproken zullen hebben over datgene wat God momenteel aan ons openbaart…het goed mogelijk is dat dit voorlopig alles zal zijn wat aan Gods Kerk gegeven wordt, en dat er misschien niets meer over geopenbaard zal worden gedurende het hele Millennium. Er zijn profetische gebeurtenissen die van toepassing zijn op Satan in de toekomst, waarover God niet alles over zal openbaren wat betreft hun betekenis en hun doel, totdat de tijd dat deze gebeurtenissen effectief vervuld zullen worden gekomen is.
Uit de verzen die we zojuist aanhaalden zou moeten naar voren springen dat Satan niet vrijgelaten wordt op geen enkel tijdstip tijdens het Millennium, en dus duidelijk ook niet aan het einde van dat tijdperk. Er staat duidelijk dat Satan niet losgelaten kan worden totdat de duizend jaar ‘vervuld’ zijn, en dat dit dus pas zal gebeuren ‘nadat’ het Millennium voltooid is. Het is belangrijk dat we niets ‘in’ deze verzen proberen te lezen wat er niet staat, maar dat we in plaats daarvan op God vertrouwen om de betekenis hiervan aan Zijn Kerk te openbaren, zoals Hij dat altijd al gedaan heeft – door middel van Zijn apostelen en profeten.
Deze verzen vertellen ons ook niet dat die vrijlating van Satan ‘meteen na’ het Millennium zal plaatsvinden, of pas honderd jaar later. Er staat alleen maar dat dit pas zal gebeuren ‘nadat’ die periode (het Millennium) vervuld is. Maar God openbaart ons nu wel duidelijk dat Satan niet alleen niet in het bijzijn van de mensheid kan zijn tijdens het Millennium, maar dat hij ook niet aanwezig kan zijn tijdens de 100jarige periode van oordeel en redding (behoud) die aan het overgrote deel van de mensheid zal worden aangeboden in een tweede fysiek leven. Satan kan de mensheid niet misleiden en/of pervers beïnvloeden tijdens deze twee specifieke tijdperken. Deze verzen zeggen wel dat Satan wanneer hij wordt vrijgelaten, slechts een beperkte tijd zal worden vrij gelaten – ‘een korte tijd’.
Deze uitdrukking ‘een korte tijd’ is belangrijk, omdat God geïnspireerd heeft dat dit specifiek zo opgetekend zou worden, omdat Hij op die manier niet alleen niet specificeert wanneer dit plaats zal vinden, maar ook niet specificeert hoe lang dit zal duren. Het zou enkel maanden of enkele jaren kunnen zijn…maar God zal dit niet openbaren totdat de tijd gekomen is om dit te doen, en dat zou evengoed kunnen betekenen dat het pas geopenbaard wordt nadat het heeft plaatsgevonden. Dit is vergelijkbaar met Gods waarschuwing aan Zijn Kerk dat er een ‘Apostase’ zou plaatsvinden voor de wederkomst van Christus, wat ineens ook een teken zou zijn van die wederkomst. Maar alle timing aangaande wanneer dit zou plaatsvinden, werd pas gegeven nadat dit alles reeds had plaatsgevonden. Toen pas openbaarde God de profetieën die Hij hierover gegeven had. De Kerk wist dat dit zou gebeuren in de eindtijd, maar toch kwam dit toen niemand naar de vervulling daarvan uitkeek. De Kerk werd hier compleet en totaal door verrast! Hoewel God ons de kennis gegeven heeft over vele gebeurtenissen die zouden komen te gebeuren, toch zijn er ook gebeurtenissen waarvan wij de ‘kennis’ niet ten volle gekregen hebben totdat God die kennis openbaarde nadat zij reeds plaatsgevonden hadden – na hun uiteindelijke vervulling.
In dit vroegere geloof dat begon tijdens de periode van de Wereldwijde Kerk van God, waarbij Satan aan het einde van het Millennium vrijgelaten zou worden, was het altijd moeilijk te bevatten hoe Satan ertoe in staat zou zijn om zo’n groot leger uit Gog en Magog te verzamelen. Tegen die tijd zouden de glorie en de pracht van Gods werk op aarde gedurende de voorafgaande 1000 jaar grotendeels verwezenlijkt en zichtbaar (ervaren) zijn. Het hield geen steek dat Satan in die periode in staat zou zijn om zo velen zo gemakkelijk rondom zich te scharen, die zich zo grif tegen God zouden keren om zo’n grote vernietiging teweeg te brengen.
God geeft ons nu het inzicht dat die samenkomst uit Gog en Magog onder invloed van Satan niet zal plaatsvinden tot op een specifiek moment in de tijd nadat het Millennium reeds voorbij is. Maar de vraag blijft: ‘Waar komt dit grote leger vandaan?’ Naarmate we verder gaan met datgene wat God ons nu openbaart, zal dit duidelijker worden. Maar eerst moeten we een andere zaak aankaarten die lijdt tot een dieper begrip van Gods wil, doel en rechtvaardig oordeel voor diegenen die de ‘onvergefelijke zonde’ begaan hebben – wiens geest ‘tegen God gefixeerd’ is.
De Onvergefelijke Zonde
Een paar jaar geleden leidde God Zijn Kerk ertoe om een andere fout in ons geloof uit het verleden te gaan zien; een fout die leefde tijdens zowel het Philadelphia als het Laodicea tijdperk. Dit ging over bepaalde aspecten van ‘Gods oordeel’ dat geveld zal worden over allen die ooit geleefd hebben die niet voor Gods levenswijze gekozen hebben, maar die de ‘onvergeeflijke zonde’ begaan hebben. We geloofden dat iedereen die die zonde begaan had, aan het einde van de 100 jaar die op het Millennium volgen opgewekt zouden worden tot een tweede fysiek leven. Het doel van die opstanding was louter en alleen opdat er tegen hen een laatste oordeel uitgesproken zou kunnen worden met als finale straf de eeuwige dood, waarna zij allen onverwijld in de ‘poel des vuurs’ geworpen zouden worden. We geloofden dat de mensen in die opstanding snel geoordeeld zouden worden en dat onmiddellijk daarna de straf uitgevoerd zou worden die bij dit oordeel past…waarbij zij voor de tweede en laatste keer gedood zouden worden – om nooit meer opgewekt te worden.
God openbaarde ons duidelijk dat er niet zo’n opstanding tot een laatste oordeel zou zijn aan het einde van de 100 jaar, waarbij allen die de ‘onvergefelijke zonde’ begaan hebben geoordeeld zullen worden met als ‘enige doel’ om hen snel in de ‘poel des vuurs’ te gooien om de tweede en definitieve dood te ondergaan. Maar toen God dit voor het eerst aan ons openbaarde, openbaarde Hij niet de rest van die waarheid, oftewel niet de ‘volledige waarheid’ van deze zaak. En zodoende meende ik (als Gods apostel) foutievelijk dat dit dus betekende dat omdat niet ‘al’ zulke mensen opgewekt zouden worden met als enige doel om meteen terug te sterven waarbij hun leven voor altijd zal ophouden te bestaan (een eeuwige straf), dat ‘al’ zulke mensen eenvoudigweg nooit meer opgewekt zouden worden tot fysiek leven. Ik veronderstelde foutievelijk dat ‘alle’ mensen gewoon zouden sterven in de periode waarin zij de ‘onvergefelijke zonde’ begaan hadden, en dat zij nooit meer tot fysiek leven opgewekt zouden worden, zodat zij op die manier automatisch hun ‘laatste oordeel’ zouden ontvangen…hun ‘eeuwige straf’.
In de context van deze artikelenreeks over ‘Ware Relaties en Vriendschap’ geeft God ons een klare kijk op het proces en het resultaat van zij die ‘gefixeerd in overeenstemming met’ en zij die ‘gefixeerd tegen’ Hem geraken. Een beter begrip inzake dit resultaat heeft alles te maken met de manier waarop God dit proces gebruikt en hoe Hij Zijn rechtvaardige oordeel ten uitvoer brengt.
God leidt Zijn mensen er nu toe om inzake ‘relaties’ een beter (zuiverder) oordeel te kunnen vellen, en om met een dieper inzicht en een duidelijker onderscheid tussen de specifieke individuele categorieën, beter te leren omgaan met hun individuele specifieke en unieke noden. Niet alle ‘gedisfellowshipte’ mensen vallen in dezelfde categorie, en zij moeten niet allen op dezelfde manier benaderd en behandeld worden. God kent de geest van alle mensen, net zoals hij de ‘geest in ons’ ook kent. Maar wij, als fysieke mensen, kunnen niet die geest in het verstand (brein) van ieder mens kennen (‘zien’). Wij bezitten niet de absolute kennis van het hart – de ware geest in de mens. Daarom moeten wij leren hoe wij een rechtvaardig oordeel moeten vellen gebaseerd op een ware getuigenis – de ware getuigenis van de zaken die wel zichtbaar zijn voor ons. De menselijke natuur is geneigd om te oordelen (veroordelen) op basis van vooroordelen, persoonlijke meningen en hoogmoed. Maar in Gods Kerk moeten wij leren om rechtvaardig te oordelen aan de hand van wat God ons leert.
Als we leren dat er verschillende categorieën mensen zijn die de ‘onvergefelijke zonde’ begaan (zodat hun geest tegen God gefixeerd is) en hoe we hierin moeten oordelen, zal dit ons ook helpen om zaken aangaande ‘disfelowshipment’ beter te oordelen en/of beter om te gaan met mensen die niet in onze relatiekring (binnen de Kerk) zijn, die zich geroepen voelen om Gods Kerk aan te vallen door middel van vuilspuiterij, kwaadsprekerij, het vinden van ‘fouten’ bij de Kerk (volgens hun eigen verwrongen interpretaties) en door middel van valse beschuldigingen en veroordelingen.
Oordeel versus Emoties (Gevoelens)
In het traditionele Christendom is er sprake van veel emoties en bijgeloof wanneer het gaat over het oordelen of mensen na hun dood naar de hemel of naar de hel zullen gaan. Hoewel men er algemeen van uit gaat dat extreem ‘slechte’ of ‘verderfelijke’ mensen naar de hel gaan, toch heerst er ook het gevoel dat de meeste mensen toch een soort van ‘absolutie’ zullen kunnen verkrijgen zodat zij van hun schuld, zonden of straf verlost zijn, zodat zij uiteindelijk toch nog in de hemel kunnen geraken. Natuurlijk leent dit soort van denken zich tot het minimaliseren van elke vorm van of gevoel voor eigen verantwoordelijkheid voor hoe men zijn leven leidt. En zodoende is men geneigd om te leven zoals men wil…en te doen wat men maar wil.
Ditzelfde soort van denken heeft ook geleid tot een nog verwrongener kijk op persoonlijke verantwoordelijkheid en toerekeningsvatbaarheid, doordat men genade heeft verdraaid tot een excuus om egoïstische te leven in zonde. De idee is dat, omdat God onze zwakke menselijke natuur kent, Hij slechts van ons verwacht (eist) dat wij voor Zijn aangezicht komen om Hem te aanbidden ‘zoals we zijn’ – zonder te veranderen.
Maar wij, in de Kerk, weten dat er bij de keuze ‘hoe’ wij verkiezen om ons leven te leiden (in eenheid en overeenstemming met God…of niet) ook oordeel komt kijken. Toch gebeurt het vaak dat dit aspect van de overdreven emotionele reactie op ‘oordeel’ door het traditionele Christendom wordt overgedragen op de waarheid en hier valselijk mee vermengd wordt. Uiteraard maakt dit dan automatisch de waarheid tot een leugen, tot een louter emotionele zaak van bijgeloof.
In de jaren ’70, toen ik zo’n 10 jaar In de Kerk was, werd ik voor het eerst geconfronteerd met een vertoon van zulke valse emoties in verband met een jongeman die pas gedoopt was. Het was in een van de gemeentes van de Kerk in Houston (Texas) waar hij door iedereen gekend en geliefd was. Op een avond stierf deze jongeman in een ernstig auto ongeval. Hij was pas twee weken voordien gedoopt. Het (emotionele) ‘gevoel’ van de meeste mensen op dat moment was dat zij hem terug zouden zien in het Koninkrijk van God – in Elohim. Maar dat waren slechts emotionele gedachten, en geen waarachtig oordeel.
Het is niet mogelijk om door Gods geest verwekt te worden, en vervolgens slechts twee weken later klaar te zijn om in de eerste opstanding in Elohim geboren te worden. Verandering door beproevingen en testen, en geestelijke groei en volwassenheid kunnen niet op zo’n snelle manier plaatsvinden en een ‘schepping’ in Elohim bewerkstelligen. Dit duur jaren! Gevoelens en emoties hebben niets van doen met oordeel! Hierbij gebruiken we uiteraard de definitie van emoties als: ‘een oordeel doordrenkt van of ingegeven door emoties’.
Gods Roeping Met Toerekeningsvatbaarheid
Naarmate we vorderen met deze artikelenreeks, is er nog een ander type van emotie dat we hier moeten aankaarten. Het gaat om het emotionele ‘gevoel’ dat het merendeel van de mensen uiteindelijk gered zal worden en in Gods Familie – in Elohim – geboren zal worden. Het zou fantastisch zijn als inderdaad iedereen voor Gods weg zou kiezen…maar dat is niet realistisch. Deze valse emoties wekken ook het denkbeeld op dat tijdens het Millennium en vooral tijdens de laatste 100 jaar, het merendeel van de mensen gered zal worden, tijdens deze specifieke periodes. Het Millennium en vooral de laatste 100jaar, verworden dan tot een soort van utopie…en veel mensen hebben dit denkbeeld gehad.
Uiteraard zal er een verschil van dag en nacht zijn tussen de wereld onder Gods rechtvaardige regering tijdens het Millennium en in periode van de Grote Witte Troon, in contrast met de eerste 6.000 jaar van ‘Babel’ onder Satans bewind. Maar hoewel God aan de mensheid het vermogen zal schenken om een ongelofelijk contrast te zien tussen Zijn wereld en de wereld van de voorbije 6.000 jaar, toch betekent dit niet dat het merendeel van de mensheid datgene wat God ons aanbied in Zijn manier van leven automatisch met beide handen zal aangrijpen. De werkelijkheid is dat er mensen zijn die de nacht (het duister) in de armen sluiten.
Hoewel de mensheid zeker het vermogen heeft om zowel ‘goed als kwaad’ te omarmen, toch is de realiteit dat de mens zowel ‘goed’ als ‘kwaad’ om dezelfde redenen en met dezelfde achterliggende motivatie in de armen sluit…namelijk uit eigenbelang. De motivaties (wegen) van de mens zijn niet hetzelfde als Gods motivaties (wegen).
Je komt pas voor die keuze tussen deze twee wegen (Gods weg en die van de mens) te staan, wanneer de tijd gekomen is voor jouw ‘roeping’ (Grieks: uitnodiging) – wanneer je het vermogen ontvangt om de waarheid te gaan ‘zien’. Dit geldt niet alleen voor alle mensen die in dit huidige tijdperk van de eerste 6.000 jaar geroepen zijn, maar zal ook gelden voor iedereen die tijdens het Millennium en de laatste 100 jaar geroepen wordt…omdat tijdens die twee periodes iedereen de kans zal krijgen op een roeping (een uitnodiging tot Gods Koninkrijk).
Maar het is niet zo dat iemand automatisch voor Gods weg zal kiezen omdat hij of zij ‘geroepen’ is en het vermogen ontvangt om Gods weg te kunnen zien. De eenvoudige waarheid is dat er grote aantallen mensen uit het tijdperk van het Millennium en uit de Grote Witte Troon niet voor Gods belangen zullen kiezen noch voor Zijn wegen… maar hun eigen weg zullen kiezen! Persoonlijke verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid voor je eigen keuzes zijn een realiteit en een feit, en moeten ook duidelijk als dusdanig gezien worden.
Drie Groepen Mensen Die Tegen God Gekant Zijn
Er zijn drie zeer onderscheiden specifieke groepen mensen te onderscheiden onder diegenen wiens geest (verstand/brein) ‘tegen God gekeerd raakt….wiens oordeel vaststaat. God heeft geoordeeld dat iedereen die ‘tegen Hem gefixeerd raakt’ een definitieve straf zal ondergaan, een veroordeling tot de eeuwige dood – een straf waaruit men nooit meer tot leven opgewekt kan en zal worden. Maar voordat dat oordeel ‘uitgevoerd’ kan worden, is er nog een bijkomende fase in Gods rechtvaardige oordeel die eerst plaats moet vinden.
God heeft voorbestemd (verkozen, gewild, voorgenomen) dat zulk oordeel niet ‘uitgevoerd’ kan worden totdat de ware geest van zulke mensen die tegen Hem gekant zijn duidelijk aan de kaak gesteld is zodat dit duidelijk voor eenieder zichtbaar is. Teneinde Zijn rechtvaardige oordeel duidelijk in de verf te zetten, heeft God bepaald dat het uiterlijke gedrag van alle mensen die ervoor kiezen om tegen Hem en Zijn wegen in te leven eerst duidelijk zichtbaar (waarneembaar) moet zijn. Hun ware geest moet duidelijk blootgesteld worden – anderen moeten getuige geweest zijn en gezien hebben dat zij duidelijk tegen God gekant zijn.
Er zijn dus drie onderscheiden groepen mensen die ‘tegen God gefixeerd’ raken, wiens uiterlijk gedrag duidelijk getuigt van hun ware innerlijke aard (geest) die moet blootgelegd worden. Teneinde duidelijk vast te leggen welke deze drie groepen mensen zijn en ook om ze duidelijk uit elkaar te kunnen houden, zullen we ze eerst in een lijst opsommen in de volgorde waarin zij verder aan bod zullen komen:
1.) Zij die nooit door God verwekt zijn, wiens handelingen (gedrag) tegen God nog niet zichtbaar zijn.
2.) Zij die door God verwekt zijn, wiens handelingen (gedrag) tegen God nog niet ‘duidelijk’ zichtbaar zijn
3.) Zij die door God verwekt zijn, wiens handelingen (gedrag) tegen God duidelijk zichtbaar geworden zijn.
De Opstanding tot een ‘Korte Tijd’
We hebben reeds vermeld dat er een groep mensen is die ‘tegen God gefixeerd geraakt zijn’ die ‘nooit’ verwekt zijn. Dit zijn de mensen die gedurende de voorbije millennia zo’n slecht leven geleid hebben, dat zij hun geest (de ‘geest in de mens’) die God hun gaf volledig aangetast (gecorrumpeerd) hebben. Hun geest raakte volledig ‘gefixeerd tegen’ alles wat waarlijk goed is, en dit ondanks het feit dat het overgrote deel van deze mensen nooit enige waarheid over God gekend hebben. Hun geest (verstand/brein) is dusdanig verwrongen en geperverteerd geworden, dat zij nooit Gods waarheid zouden aannemen wanneer dit hun getoond zou worden.
Deze groep bestaat uit een groot aantal mensen uit de voorbije millennia. Voor deze mensen is er nog geen duidelijk getuigenis vastgelegd wat betreft een duidelijk definieerbaar uiterlijk zichtbaar bewijs…omdat zij nog niet Gods ware manier van leven openlijk verworpen hebben, omdat deze hun nog nooit getoond is. Al deze mensen zullen opgewekt worden tot een tweede fysieke leven…maar niet in de opstanding van de laatste 100 jaar. Daarentegen zullen zij allen opgewekt worden om een duidelijke getuigenis te vormen van hun verwerping van God, zelfs nadat zij Gods grote werk en Zijn weg te zien krijgen.
Dit is geen opstanding ‘opdat de geest behouden zou worden op de dag van onze Here Jezus’, omdat hun geest (de geest essentie in hen) reeds volledig gecorrumpeerd is door de slechte (kwade) keuzes die zij in hun leven gemaakt hebben. Deze opstanding dient om een waarheidsgetrouwe getuigenis vast te leggen over hun eigen boze keuzes die zij gemaakt hebben betreffende ‘hoe’ zij wilden leven. Deze opstanding dient om een waarheidsgetrouwe getuigenis vast te leggen over hun verwerping van God, ook al hebben zij dit in hun geest in hun verstand al reeds gedaan, omdat zij reeds voor het ‘kwaad’ gekozen hebben. Wanneer zij opgewekt worden, zullen zij kunnen zien wat God gedurende de voorgaande 1.100 jaar gedaan heeft met en door de mensheid en welke ongelooflijke veranderingen Hij op aarde verwezenlijkt heeft. En op dat moment zullen zij ook de onmetelijke menigte geborenen in Elohim kunnen zien.
God kent de geest in dit onmetelijke leger van mensen wiens geest totaal ‘tegen Hem gefixeerd’ is, en dat zij zich nooit zullen bekeren ongeacht welke ongelooflijke glorie zij ooit van Hem zullen zien. Dit alles zal eraan meewerken om hun ware geest aan het licht te brengen wanneer Satan eenmaal uit zijn gebondenheid losgelaten wordt en hen allen één laatste keer kan ‘beïnvloeden’. Wanneer alles gezegd en gedaan is zullen zij vanwege hun ‘gefixeerde geest’ (tegen God) kiezen voor de beïnvloeding van Satan en voor zijn wegen boven de rechtvaardige en genadige invloed van Gods weg die er altijd al geweest is van voor de gehele mensheid (door Zijn schepping en Zijn gift van het leven zelf).
Een grote opheldering van de waarheid die nu door God geopenbaard wordt, is dat de periode waarin deze mensen terug tot fysiek leven opgewekt zullen worden en waarin zij zelf getuige zullen kunnen zijn van Gods grote werk en Zijn ware manier van leven, zal samenvallen met Satans laatste actie…het verzamelen van Gog en Magog in een poging om Gods ‘heilige stad’ – Jeruzalem – te vernietigen. Hoe lang die periode van deze laatste getuigenis, oordeel en het aan de kaak stellen van hun ware geest zal duren is niet gespecificeerd. God stelt slechts dat Satan ‘een korte tijd’ losgelaten wordt.
Deze opstanding kan niet tijdens het Millennium plaatsvinden, zoals we reeds gezien hebben. Zij kan ook niet voor of tijdens de grote opstanding tijdens de 100 jaar voor behoud plaatsvinden, omdat er tijdens die periode ook nog mensen zullen zijn die niet voor Gods weg zullen kiezen…zelfs niet nadat zij een ‘tweede leven’ ontvangen hebben van Hem. Allen die volledige ‘tegen God gefixeerd’ raken tijdens de laatste 100 jaar voor behoud, zullen verder leven in deze allerlaatste tijd (die ‘korte tijd’) teneinde hun ware geest ten volle aan het licht te laten komen, zodat zij de uitvoering van hun veroordeling tot de eeuwige dood kunnen ontvangen.
Laten we even kijken naar wat er geschreven staat over alles wat er tijdens die ‘korte tijd’ zal gebeuren:
En wanneer die duizend jaar tot een einde gekomen zijn (dit gebeurt niet direct…dit vertelt ons alleen dat het gebeurt op een tijdstip ná het Millennium), zal de Satan uit zijn gevangenis worden losgelaten. En hij zal uitgaan om de volken te misleiden (om hen te misleiden zodat ze deelnemen aan zijn laatste wapenfeit) die zich in de vier hoeken van de aarde bevinden, Gog en Magog, om hen te verzamelen voor de oorlog. En hun aantal is als het zand van de zee. En zij kwamen op over de breedte van de aarde (wereldwijd), en omsingelden de legerplaats van de heiligen en de geliefde stad (de opgestane heiligen en de geliefde stad zijn één en dezelfde). Maar er daalde vuur van God neer uit de hemel en dat verslond hen. (Openb. 20:7-9)
Deze ‘korte tijd’ is de periode waarin Satan en de demonen uit hun gevangenschap van de voorgaande 1.100 jaar losgelaten worden. Meteen na de laatste 100 jaar van behoud die aan de mensheid wordt aangeboden, zullen zij wiens ‘geest in de mens’ tegen God gekeerd is maar van wie nog niet ten volle blootgelegd is (gezien is, getuigd is, aan de kaak gesteld is) dat zij effectief tegen God zijn op hetzelfde moment opgewekt worden. Zij zullen het leger vormen dat Satan rondom zich verzamelt om samen een laatste maal tegen Gods doel te vechten. Hun keuze dan zal hun ware geest blootgeven…dat zij zich niet zullen bekeren en dat zij Gods wegen niet willen.
Verwekt door God
Binnen deze opdeling van de drie onderscheiden groepen mensen wier geest tegen God gekeerd is, bestaan de laatste twee uit zij die wel door Gods geest verwekt zijn, maar die op een moment in de tijd gekozen hebben om zich tegen God en Zijn wegen te keren. Zij zullen zich nooit bekeren van hun hoogmoed en hun foute keuzes.
Het verschil tussen deze twee groepen die door Gods geest verwekt werden, is dat de ene groep duidelijk heeft laten zien dat zij tegen God en Zijn wegen zijn, wat duidelijk openbaart dat zij tegen God zijn door de uiterlijk zichtbare tekenen van hun gekantheid tegen Zijn Kerk en Zijn waarheid. De andere groep heeft nog niet zo’n ‘duidelijk zichtbaar’ vertoon gemaakt van hun ware geest die tegen God gekant is.
Zij die geestelijk verzwakt raakten en in slaap gevallen zijn behoren niet tot deze twee categorieën die verwekt werden en zich later tegen God keerden, en ‘tegen God gefixeerd’ raakten. Dit onderwerp kwam reeds eerder aan bod, dat mensen wiens ‘geest nog niet gefixeerd is’ en die in die toestand sterven later in de laatste 100 jaar tot een tweede leven opgewekt zullen worden, om dan tot bekering gebracht te worden en tot potentieel behoud, zodat op dat tijdstip ‘de geest behouden zou worden op de dag van onze Heere Jezus’.
Groep 2 uit het lijstje van drie dat eerder opgesomd werd, bestaat uit de mensen die verwekt worden en zich later tegen Gods ware manier van leven keren en wiens geest tegen Hem ‘gefixeerd’ raakt, maar hun uiterlijk zichtbare tekenen en handelingen (gedrag) hebben nog niet voldoende een ‘duidelijke getuigenis’ tegen hen vastgelegd, die hun keuze bevestigd. Sommigen hiervan zijn mensen die proberen om hun zonden te verbergen en zich daar niet van bekeren, ook al zeggen zij dat zij zich wel bekeerd hebben. Mettertijd raken ook zij ‘gefixeerd tegen’ God vanwege hun weigering om zich te bekeren en tegen hun menselijke natuur te vechten. Anderen zijn er die stilletjes de Kerk van God verlaten om hun leven verder te leiden zoals zij dit willen, en waar je nooit meer wat van hoort. En nog anderen conformeren zich in een uiterlijk vertoon van gelijkgezindheid en blijven een tijd lang in de Kerk vanwege familie (of andere persoonlijk egoïstische redenen), maar innerlijk hebben zij God volledig verworpen en zijn zij ‘tegen Hem gefixeerd’ geraakt. En er zijn nog anderen die tot deze groep behoren, die hun ware geest niet uiterlijk laten zien zodat er een duidelijk oordeel uitgesproken kan worden over hen…dat zij tegen God zijn.
God kent de geest van alle mensen die ‘tegen Hem gefixeerd’ zijn en die zich niet zullen bekeren. Maar teneinde Zijn geheel rechtvaardige oordeel vast te leggen, zullen dezen opgewekt moeten worden tot een tweede fysiek leven teneinde hun ware geest aan het licht te brengen (duidelijk zichtbaar te maken); namelijk dat zij tegen God gekant zijn. Zij zullen tijdens die ‘korte tijd’ die volgt op de 100jaar voor behoud opgewekt worden.
Het is belangrijk om te weten dat er mensen zullen zijn die in deze categorie passen, die zullen voortleven in het Millennium, en dat er ook zijn die nog in het Millennium geboren zullen worden (die de keuze maken om zich niet te bekeren). Ook dezen zullen tot een tweede fysiek leven opgewekt worden tijdens die ‘korte tijd’. Het doel hiervan is hetzelfde – om een klaar en duidelijke getuigenis van hun ware geest vast te leggen – een geest die ‘tegen God gefixeerd’ is geraakt. Zelfs tijdens zo’n ongelooflijke periode als het Millennium, zullen er mensen zijn die Gods wegen niet willen en die ‘tegen Hem gefixeerd’ raken. De meeste van hen zullen zich uiterlijk conformeren als zijnde gelijkgezind, terwijl hun ware geest tegen God gekeerd is, omdat zij weigeren zich te bekeren van hun eigen opinies, ideeën en wegen die tegen Gods waarheid gekant zijn.
Niet Geopenbaard Oordeel
De laatste en 3de groep bestaat ook uit mensen die verwekt werden maar die zich van God afgekeerd hebben, en wiens geest ‘tegen Hem gefixeerd’ is geraakt. Maar de handelingen (gedrag) van deze groep mensen zijn duidelijk en pervers waarneembaar. En door hun zichtbare daden vol van haat, kwaad en hoogmoed en door hun verwoestende invloed en werken tegen Gods Kerk, is het ‘getuigenis’ van hun ware geest (aard) volledig vastgesteld. Het is klaar en duidelijk dat zij tegen God gekant zijn.
Voor deze groep van mensen is geen tweede opstanding tot fysiek leven nodig, omdat hun boze keuzes en handelingen (gedrag) reeds uiterlijk duidelijk zichtbaar zijn geweest. Door dat getuigenis is er al reeds een rechtvaardig oordeel geveld dat zij tegen God zijn. Dit betekent echter niet dat er niemand uit deze groep mensen op een gegeven tijdstip opgewekt kan (of zal) worden.
Het meest prominente individu uit deze categorie is de ‘mens der wetteloosheid’, de ‘zoon des verderfs’, die de Apostase aanstichtte. Naast deze belangrijke figuur, zijn er nog velen uit deze (3de) groep die tijdens de voorgaande meer dan 1.900 jaar lid van Gods Kerk waren.
Terwijl ik bezig was met dit specifieke artikel te schrijven, viel het me moeilijk om deze specifieke groep van mensen te behandelen…en wat ik over hen moet schrijven. Maar God heeft mij duidelijk in deze richting geleid. God heeft mij laten zien dat Hij wil dat deze categorie mensen apart behandeld moet worden van de andere groep die duidelijk verwekt werden en zich tevens ook tegen Hem keerden. De reden waarom dit onderscheid gemaakt wordt is omdat wij eerst en vooral moeten inzien dat er een verschil is tussen deze twee, wat betreft hun ‘oordeel’ (veroordeling).
Daarna moet ons een waardevolle les opnieuw ingeprent worden – dat alle oordeel gebaseerd moet zijn op wat God ons geeft. Deze groep is anders, omdat zij anders geoordeeld moeten worden. Over deze groep mensen moet God ons nog meer openbaren, maar nu is nog niet de tijd dat Hij dit zal doen. Speculatie heeft geen enkele zin, en zou bovendien erg onverstandig zijn.
Opheldering
Omdat deze artikelenreeks een soort van progressieve openbaring is geweest, is er een deel dat niet geheel opgehelderd werd op het moment dat het geschreven werd. Ik zal dit deel nu herschrijven met meer inzicht en opheldering. Deze hele artikelenreeks zal trouwens verwerkt worden tot één artikel wat toegevoegd zal worden aan de ‘Publicaties’ sectie van de website. Het stuk wat ik zal herschrijven staat in Artikel nummer 8, onder de subtitel Gods Openbaring Door Paulus. Het wordt in dit artikel opgenomen onder de huidige subtitel Opheldering.
(Het herschreven stuk bevind zich meer naar het einde van dit artikel)
God openbaart in het laatste deel van dit vers twee belangrijke zaken (dit verwijst naar het Schriftgedeelte dat spreekt over ‘opdat de geest behouden zou worden op de dag van de Heere Jezus). Velen die in de voorbije meer dan 1.900 jaar gedisfellowshipped werden zullen in de laatste 100 jaar van de Grote Witte Troon opgewekt worden. Gods Kerk kent deze waarheid al enkele jaren, maar zij die verstrooid zijn niet.
Deze eerder gedisfellowshipte mensen (uit de voorbije 1.900 jaar) zullen op dat tijdstip (tijdens die laatste 100 jaar) de kans krijgen om zich te bekeren; in een tijd(perk) waarin zij makelijker gered (verlost) kunnen worden. Zij bekeerden zich niet toen zij de mogelijkheid en de gelegenheid daartoe kregen wanneer zij tijdens het tijdperk van Satans heerschappij op aarde hun roeping ontvingen. God disfellowshipte hen uit genade, omdat anders hun geest sneller ‘tegen Hem gefixeerd’ zou geraakt zijn als zij zouden hebben kunnen doorgaan met ‘voortdurend geestelijk (verkeerd) te reageren’ tegen Zijn heilige geest in.
Gedurende deze laatste honderd jaar, zullen zij (diegenen die uit Gods Kerk gedisfellowshipped werden) die opgewekt worden niet langer ‘uitsluitend uit geloof moeten leven’ ten aanzien van de komst van het Koninkrijk van God (wat zij wel moesten doen voordat zij gedisfellowshipped werden), maar zij zullen letterlijk zien en getuigen van wat het (het Koninkrijk van God) reeds op aarde verwezenlijkt heeft gedurende de 1.000 voorgaande jaren. Deze mensen zullen niet ‘uitsluitend in geloof moeten leven’ ten aanzien van de grote opstanding van het grootste deel van de mensheid die tijdens de voorbije millennia gestorven zijn; omdat zij dit zelf aan den lijve zullen ervaren. Zij zullen weten dat zij dood geweest zijn en nu voor de tweede keer opgewekt zijn tot fysiek leven.
Bovendien zullen zij niet alleen getuige kunnen zijn van een wereld vervuld van vrede en overvloed, maar zij zullen ook kunnen genieten van de afwezigheid van Satan en de demonen en hun ‘invloed’ op hun leven. Op dit punt zal God hun vol van genade opnieuw toegang tot Hemzelf geven, wanneer Hij de ‘verwekte geest essentie’ in hun ‘geest in de mens’ terug opwekt (wakker maakt). Hoewel deze mensen gedurende het tijdperk van Satans heerschappij over de mensheid niet gered konden worden (toen zij voor het eerst geroepen werden), hebben zij nu een veel groter potentieel (een grotere kans) om wel gered te worden.
Maar niet iedereen die ooit gedisfellowshipped werd zal opgewekt worden tot een tweede fysieke leven, met als doel het ‘behoud van de geest’. Er zijn immers mensen die niet opgewekt zullen worden voor dat doel, die niet zullen worden toegestaan om een volle 100 jaar te leven zoals dat aan anderen die een ‘tweede fysiek leven’ krijgen wel wordt gegeven. God kent de geest – de ware geest van ieder mens! Sommigen hebben reeds ‘definitief gekozen’ dat zij Gods weg niet willen. Zelfs als hen tijdens de laatste honderd jaar van de Grote Witte Troon bekering aangeboden zou worden, dan nog zouden zij zich niet bekeren. God kent zulke mensen, omdat hun geest ‘tegen Hem gefixeerd’ is. Hij kent degenen die reeds de onvergefelijke zonde begaan hebben – zij die zich nooit zullen bekeren.
Er zijn zelfs grote aantellen mensen die in de voorbije 6.000 jaar geleefd hebben, die opgewekt zullen worden, maar die niet de verwekking door Zijn geest zullen ontvangen, omdat Gods die geesten kent die volledig ‘tegen Hem gefixeerd’ zijn, en die niet zullen ingaan op ware bekering zelfs niet wanneer zij Zijn geest aangeboden krijgen om hen te transformeren. Onder degenen die gedurende de voorbije 6000 jaar geleefd hebben (zowel verwekte als niet verwekte mensen) zijn er wiens geest volledig ‘tegen God ‘gefixeerd’ is en die zich nooit uit eigen vrije wil zullen bekeren. Er zijn er onder degenen die gedurende de voorbije 6.000 jaar geleefd hebben (zowel verwekte als niet verwekte mensen) wiens geest volledig tegen Hem ‘gesteld’ is (onwrikbaar vastligt), en die zich nooit uit eigen vrije wil zullen bekeren. Net zoals er in het engelen-rijk waren die Gods wegen verwierpen, zijn er ook velen uit de mensheid die God verworpen hebben en die zich niet willen bekeren (veranderen) ongeacht de ongelooflijke genade die God hun zou willen aanbieden.
(Deel 12 volgt)
The Church of God - Preparing for the Kingdom of God